Zërat ndjekin njëri-tjetrin. Ky “tipi” ka vënë bast për kartonin e tij të verdhë në një ndeshje të Serisë A, ky “tjetri” për numrin e goditjeve personale që do të kryejë drejt portës rivale.
Sigurisht që deri më tani nuk mund të bëhet asnjë emër konkret, duke qenë se gjithçka është ende në hetim, megjithatë sot për sot ka një fakt të sigurt: nëse një futbollist dëshiron të vendosë një bast për veten, duke përdorur padyshim palë të treta për të mbetur anonim, ai nuk ka më nevojë të kërkojë më ndihmën e shokëve të skuadrës dhe kundërshtarëve.
Ai mund ta krijojë çdo situatë në një mënyrë të pavarur dhe madje pa ndikuar në ecurinë e një ndeshjeje apo qoftë të performancës së tij.
OFERTAT E BASTEVE – Arsyeja është e thjeshtë: edhe në qarqet ligjore, oferta për shumëllojshmëri bastesh është rritur në mënyrë dramatike me kalimin e viteve.
Kur më 27 qershor 1998 u bë e mundur vendosja e bastit të parë ligjor në Itali (Kupa e Botës në Francë, Itali-Norvegji), numri i basteve ishte jashtëzakonisht i kufizuar.
Mund të luaje shuma parash për klasiken 1, X ose 2, numrin e golave të një ndeshjeje, apo qoftë edhe vetëm golashënuesin e mundshëm.
Edhe në tregun e zi nuk kishte shumë zgjedhje. Prandaj, nëse doje që të trukojë një takim, duhej organizuar diçka në detaje ekstreme, me lojtarë të skuadrës tënde, por edhe me ndihmë e ndonjë rivali.
Në atë periudhë nuk ekzistonte mundësia që të vije bast për veten për karton të verdhë apo gjëra të tilla.
Ndërkohë sot larmia është në maksimum, duke vënë bast për gjithçka, duke nisur nga sa topa dalin në rivënie anësore, numrin e gjuajtjeve drejt portave, sa goditje këndi, sa gola, sa faulle do të shkaktohen, kush ndëshkohet i pari me të verdhë a me të kuqe dhe sa dhe kush do të marrë kartonë të verdhë etj.
E thënë ndryshe, çdo lojtar që zbret në fushën e lojës, ka mbi 30 mundësi që të vërë bast për veten. Dhe arsyeja pse këta lojtarë zgjedhin platformat pirate është se në to nuk ka një kontroll ligjor, pasi nuk ekziston mundësia që të ndiqen lëvizja e parave.
Por nëse një bast nga dikush vihet në kompani të licencuara, sigurisht që gjurmimi i parave mund të të dërgojë pas një hetimi te lojtari që ka bërë “krimin sportiv”.
ANGLIA SHEMBULL — Dhe nuk është aspak çudi që disa raste të ngjashme janë shfaqur tashmë në liga të tjera. Më i bujshmi është rasti i mbrojtësit të Linkoln Siti, Bredli Ud, i cili u dënua për 6 vjet në 2018-ën.
Dhe jo më kot ai kishte hapur një llogari në një kompani bastesh angleze, atdheu i basteve sportive, duke qenë se aty larmia e lojërave që ofrohen kalon edhe ato të vendeve të tjera.
Ud, së bashku me disa miq, kishin vënë dy herë bast për marrjen e një kartoni të verdhë në ndeshjet e “FA Cup”, i cili u kap pikërisht për shkak të anomalisë së shumës së madhe të luajtur, 10 mijë paund, për një koeficient kaq të sofistikuar.
Megjithatë kambanat e alarmit bien vetëm nëse vendosni bast me një operator të autorizuar, të licencuar. Ndodhi, për shembull, kur u regjistrua një bast prej 52 mijë paund për të verdhin e Granit Xhakës (atëherë në Angli) në ndeshjen e Premier Ligës mes Lids dhe Arsenal.
Mesfushori i Topçinjve në fakt u ndëshkua me karton të verdhë për humbjen e kohës, kur rezultati i ndeshjes ishte 4-1 në favor të skuadrës së tij. Në qershor 2022, Agjencia Kombëtare e Krimit hapi gjithashtu një dosje për këtë çështje, megjithëse deri më sot zvicerani, tani në radhët e Leverkusen, nuk është shpallur fajtor për asnjë shkelje.
Ish-milanisti Paketa (aktualisht te Uest Hem) është ende në pritje të gjyqit për tre kartonë të verdhë të dyshimtë.
Ndërsa sulmuesi i Brentfordit, Ivan Tonej, ishte më klasik: ai vuri bast për golin e tij plot 15 herë.
Por nëse në qarkun ligjor ka monitorim të basteve dhe ndaj rastet e këtij lloji mund të identifikohen më lehtë, në tregun e zi në thelb mbretëron anarkia, duke e bërë kontrollin pothuajse zero.
