Tridhjetë e nëntë persona që qendruan për një kohë të shkurtër në bordin e platformës lundruese i shkruajtën Suella Braverman-it, duke përshkruar frikën dhe dëshpërimin e tyre.
Tridhjetë e nëntë azilkërkues, të cilët u strehuan për një kohë të shkurtër në platformën lundruese aq të debatueshme të Home Office me emrin “Bibby Stockholm” në Dorset të Britanisë së Madhe kanë thënë se kushtet në bord ishin aq të këqija sa që njëri prej tyre tentoi të vriste veten.
Në një letër prej tri faqesh dërguar ministres së Brendshme, Suella Braverman, tregohet gjithashtu frika dhe dëshpërimi i azilkërkuesve të mbetur në kurth në atë platformë dhe i bëjnë thirrje asaj t’i ndihmojë në kërkimin e tyre të sigurisë dhe lirisë në Mbretërinë e Bashkuar.
Ata e përshkruajnë platformën në ujë si “një vend të pasigurt, të frikshëm dhe të izoluar”, por thanë se si njerëz që i binden ligjit ata kishin frikë të mos iu bindeshin udhëzimeve të Home Office. Azilkërkuesit e përshkruan vendstrimin mbi ujë si “një vend internimi” dhe thanë se kushtet ishin “dhoma të vogla dhe një vendbanim i tmerrshëm”.
Disa nga azilkërkuesit i kanë thënë Guardian se janë shumë të traumatizuar për t’u kthyer në platformën lundruese në Portland.
Sipas letrës disa njerëz u sëmurën në atë vendstrehim.
Në letër thuhet: “Gjithashtu pati një incident tragjik një nga azilkërkuesit tentoi të vetëvritej, por ne vepruam me shpejtësi dhe parandaluam këtë ngjarje fatkeqe. Duke marrë parasysh vështirësitë e vazhdueshme, nuk është e papritur që të përballemi me një përsëritje të situatave të tilla në të ardhmen.
“Disa miq thanë se ata madje dëshironin të kishin guxim për të kryer vetëvrasje. Besimi ynë personal është se shumë nga këta individë mund t’i drejtohen kësaj marrëzie për t’i shpëtuar problemeve në të ardhmen.
Ata thanë se ishin njerëzit e fundit që u informuan për bakterin legjionelë të gjetur në maune dhe të njoftuar nga Home Office më 11 gusht.
Emigrantët theksuan se qëndrimi i tyre i shkurtër në maune kishte çuar në një përkeqësim të shëndetit të tyre mendor. “Aktualisht po qëndrojmë në një hotel të vjetër dhe të braktisur. Ndjenja e izolimit dhe vetmisë na ka pushtuar dhe presionet psikologjike dhe emocionale janë rritur ndjeshëm.”
Letra drejtuar Braverman përfundon me një lutje për ta shqyrtuar situatën e tyre si prioritet. “Ne jemi individë që jemi të lodhur nga vështirësitë dhe nuk kemi më forcë për t’u përballur me to.
Një azilkërkues iranian në mesin e 39 është zotuar se nuk do të kthehet më atje. Ai tha se shumë nga burrat e tjerë që kaluan disa ditë në bord ndiheshin në të njëjtën mënyrë.
“Nëse do të më duhej të qëndroja edhe një ditë më shumë në maune, do të kisha pasur mendime vetëvrasëse. Kur hipa në maune, era dhe era e keqe e ujit të detit ishin dërrmuese, “tha ai.
“Kisha dhimbje stomaku dhe ndjeva marramendje, por kisha shumë frikë të refuzoja të hipja. Të qenit në maune na bëri të ndiheshim kriminelë dhe qytetarë të dorës së dytë”.
Ai shtoi se askush nga Home Office nuk ua shpjegoi siç duhet situatën e legjionelës. “Më është dashur të kërkoj në Google për të gjetur se çfarë është. Të gjithë ata që ishin në atë vend, tani janë të gjithë bashkë në një hotel. Disa njerëz kolliten dhe të gjithë kanë frikë. Kur po bëja dush në platformë, uji po më digjte sytë.
“Të jesh në atë anije do të jetë gjithmonë një kujtim i tmerrshëm në trurin tim. Është një vend krejtësisht i papërshtatshëm. Ne të gjithë ndihemi shumë të mërzitur, por jemi edhe më të mërzitur që Home Office dëshiron të na kthejë në këtë shfaqje horror.
“Dua t’u bëj një pyetje njerëzve që morën vendimin për të na futur në platformën detare:. “A do të strehonit një anëtar të familjes tuaj atje qoftë edhe për një ditë?” Ne erdhëm në Mbretërinë e Bashkuar për t’i shpëtuar persekutimit, por këtu po përballemi me më shumë persekutim.
Në përgjigje të letrës, Zyra e Brendshme tha: “Ne po ndjekim të gjithë protokollin dhe këshillat nga ekipi i shëndetit mjedisor i këshillit Dorset, Agjencia e Sigurisë Shëndetësore në Mbretërinë e Bashkuar dhe Dorset, me të cilët vazhdojmë të punojmë ngushtë.”
