Amos Zaharia dhe Olta Gixhari kanë zhvilluar një bisedë ku ndajmë me njeri-tjetrin pakënaqësitë për banorët e tjerë të BBV. Amos këshillon Oltën që të qëndrojë vetëvetja dhe të mos bjerë pre sipas tij e hipokrizive të të tjerëve.
BIDESA E PLOTË:
Amos: Mua po fillon të më vijë për të vjellë këtu brenda.
Olta: Jo mua po më vjen turp, kaq! Më vjen shumë turp. Nuk e gjej fare veten në këtë situatë. Do përfundojë që, do vijë emisioni dhe sdo flas ansjë fjalë do u them të gjithëve ‘mirë’.
Amos: Pastaj nuk do të ngacmojnë.
Olta: Po jo mo se bërtasin me gjërat që bëj unë, po pse se di unë. E di shumë mirë sesi lëviz ajri kur kaloj. E di fuqinë që kam, ska nevojë të flas fare unë. S’ka në asnjë moment, s’kanë për të më lënë mua të bie në tokë. Këtë e di shumë mirë. Nuk e kam këtu problemin, skagjë le të më ngacmojnë, le të më provokojnë, s’e kam fare këtu problemin. Problemi është ai që folëm deri tani, më ka ardhur shumë turp nga ai Prime i djeshëm. Nuk e di unë do e kisha shumë të vështirë ta akuzoja t’i ngjisja një epitet një njeriu. Në momentin që do ia thoja do e kisha menduar shumë mirë dhe do ia argumentoja. Atë i thashë Luizit dje, kur flas mbrapa krahëve? I thashë më jep nëj shembull. është i vockël more si mund të merrem unë me atë, mua më vjen turp.
Amos: Po ja pra që po merresh. Fakti që të bëjnë përshtypje këto gjëra. E di si më duket? Si azil të sëmurësh mendorë.
Olta: Mua smë duket ashtu. Mua më duket hipokrizi shumë e madhe.
Amos: Hipokrizi, por vetëm të sëmurët mendorë mund të bëjnë të tilla lloj gjërash. Dhe duke u mbyllur kështu me këta, ky është i gjithë halli që mos bëhesh si këta. Po u mbylle me të çmendurit do bëhesh i çmendur, po u mbylle me hipokritë, do bëhesh hipokrite vetë.
Olta: E di cila është beteja më e madhe që duhet të fitojmë ne? Që ke hyrë si Amos Zaharia dhe do dalësh si Amos Zaharia. Dhe unë kam hyrë si Olta Gixhari dhe do dal si Olta Gixhari. Edhe sikur të dal pas tre ditësh, unë do dal si Olta Gixhari nga këtu. Mua këtë sma merr dot njeri. Se e kam vetë në dorë. Le ta bëjnë gjithë Prime-n kundra meje, nuk ka problem. Le të më çohen të ma bëjnë me gisht këtu si femër burra, t’i drejtohen femrës ashtu me ulërimë, je mashtruese pa asnjë fakt.
