Mediat spanjolle i kanë kushtuar një artikull trafikantit të njohur shqiptar, Elvis Demce.
Ai u arrestua pak muaj më parë nga autoritetet italiane, kurse njihej ndryshe edhe si “Zot i drogës”.
Demce njihej për ashpërsinë e tij dhe faktin sesi për 10 muaj dëshironte të vinte Romën “nën kontroll”.
“El Pais” shkruan se Demce kishte një ambicie të sëmurë kriminale në fushën e shpërndarjes së narkotikëve, pasi në pak kohë donte që të merrte në kontroll trafikun e drogës në kryeqytetin italian.
Shkrimi i El Pais:
Çdo kriminel e di një rregull, kushdo që kontrollon çmimin e drogës, do të kontrollojë tregun. Por kushdo që dominon atë hapësirë ekonomike do të ketë pushtet edhe mbi territorin. Në këtë mënyrë, klani i ri i shqiptarëve në Romë vuri në punë të gjitha makineritë me ndihmën e klanit Casamonica, një grup të vjetër të qytetit dhe morën me qira një avion privat.
Ata do të sillnin 7 ton kokainë nga Brazili. Një sasi e mjaftueshme për të “përmbytur” me drogë 15 rajonet e kryeqytetit. Simboli i ngritjes verbuese të këtij grupi është Elvis Demçe, 37-vjeçari shqiptar i brezit të dytë, i rritur në periferi të Romës.
“Unë jam Zoti”, deklaronte ai pas daljes nga burgu në maj 2020, pasi kaloi gjashtë vjet atje për një vrasje për të cilën u shpall i pafajshëm. Shpejt pas daljes nga burgu, ai zëvendësoi bashkatdhetarët e tij, të arrestuar në operacionin Brasile Loë Cost, fitoi më shumë se 10 milionë euro në 8 muaj pasi importoi kokainë direkt nga Amerika e Jugut dhe mori miratimin e “Ndrangheta” për biznes. Por ai shkeli urdhërin e parë të “Kushtetutës mafioze”: Mos bëni zhurmë. “Po të mos e kishim arrestuar, tani do të ishte i madh”, bëjnë me dije burime nga grupi hetimor.
Roma nuk donte kurrë pronarë. Pavarësisht përpjekjeve të Cosa Nostra, Camorra dhe ‘Ndrangheta, e vetmja bërthamë që arriti të artikulojë të gjitha rrymat kriminale ishte Banda della Magliana legjendare në vitet 1970 dhe 1980.
Pas zbërthimit të ngadalshëm të këtij grupi, disa figura si Michele Senese, një napolitan dhe delegat i Kamorrës në Romë, u bë katalizatorë për të gjithë të tjerët në qytet. Por arrestimi i tij në 2013 dhe shpërbërja e ngadaltë e klanit të tij i hapi dyert grupeve të reja në vitin 2017, ndër të cilat spikatën shqiptarët.
“Ishte një fenomen tjetër që shënoi kthesën: vrasja e Diabolikut”, thotë një prokuror që njeh mirë universin e mafiozëve të Europës Lindore.
Fabrizio Piscitelli, i mbiquajtur Diabolik, ishte drejtuesi i ultrasve të Lacios. Por edhe një kriminel që kontrollonte një pjesë të tregtisë së drogës në Romë, ndihmonte në masë të madhe grupe shqiptarësh. Në fakt ka qenë ai që i ka futur në skenën kriminale.
“Ata ndanin futbollin dhe besimin politik,”- thotë një gjyqtar. Domethënë fashizmin. Më 7 gusht 2019, ndërsa ai ishte ulur në një stol në parkun Ujësjellës në Romë, një vrasës argjentinas i veshur si vrapues iu afrua dhe e qëlloi në pjesën e pasme të kokës përpara se të zhdukej.
Por shqiptarët ishin tashmë aty, të përfaqësuar nga Dorian Petoku, protagonisti i një tentative për të importuar shtatë tonë në fluturimin çarter nga Brazili që u ndërpre me ndërhyrjen e DEA-s. Piscitelli donte t’i kishte afër. Dhe kur Petoku u arrestua pak më vonë në operacionin Loë Cost, radha i erdhi mbretit të ri.
Elvis Demçe ishte pika e kthesës. Djali i shqiptarëve dhe krejtësisht i romanizuar, grupi i tij fliste në romanesco, dialektin vendas, ai njihte në mënyrë të përsosur burimet kulturore të vendit dhe ishte më i uritur se kushdo.
“ISIS është jashtë,” u shkruan ai miqve të tij duke njoftuar lirimin nga burgu për mungesë provash. Një gjykatës që e njeh mirë “modus operandi”, mënyrën si funksionojnë, tregon: Për 25 vjet shqiptarët punuan për klanin napolitan të Michele Senese. Së pari si portierë të lokaleve të tyre, pastaj si deve. Ata janë më të dhunshëm se kushdo dhe u forcuan nga ai. Shumë përfunduan në burg dhe ranë në kontakt me kalabrezët. Burgu është gjithashtu një rrjet i madh kontaktesh profesionale dhe marrëveshjet që ata bënë brenda me “Ndrangheta” [mafia kalabreze, më e fuqishmja në Itali], ishin thelbësore.
Mekanizmi është i thjeshtë. Çmimi i kokës në origjinë shënohet edhe nga aftësia e blerësit për t’u kujdesur për të gjitha fazat pas importimit: rikuperimin e kontejnerit nga porti, ruajtjen, transportin, përzjerjen dhe shpërndarjen në rrugë. Dhe banda e Demçes ishte e jashtëzakonshme për të ofruar këto komoditete, duke e çuar kilen e kokainës në shumën rekord prej 30,000 eurove. Kontaktet e marra lejuan blerjen e sasive të mëdha të kokainës. Fillimisht te kalabrezët dhe më pas direkt te kartelet e Amerikës së Jugut. Ata nuk i zëvendësuan kalabrezët në kontrollin e drogës në burim. Por ata kontribuan në kontrollin e tyre në disa porte në Evropën veriore dhe në Shqipëri (Durrës).
“Falë kësaj, grupe të caktuara shqiptarësh arritën të shesin rreth 30 kilogramë në javë në Romë. Kjo do të thotë të pushtosh territor. Dhe kjo bëhet me dhunë apo marrëveshje me grupe të tjera.”
Problemi është se Demçe, i cili e quajti veten Don Pablo, pas Pablo Escobar- donte të merrte gjithë çfarë kishte pasur para se të binte në burg. Por një bashkatdhetar i kishte pushtuar territorin.
“Ato zona menaxhoheshin nga Ermal Arapaj. Dhe këtu filloi një luftë vëllavrasëse”, theksojnë burime nga Karabinierët.
Demçe tentoi të vriste rivalin e tij. “Këtu është vetëm një kishë. Dhe pastaj në këtë qytet edhe kalldrëmet janë tanët”, dëgjohet ai në një bisedë të përgjuar.
Dhe Arapaj fillimisht iku në Spanjë dhe më pas u kthye në Romë për të vrarë Demçen. Kaosi nisi. Dhe të gjitha kodet e mësuara nga Cosa Nostra gjatë sulmeve të viteve 1990 u thyen. Zhurma, siç ndodh gjithmonë, tërhoqi vëmendjen e Policisë dhe të hetuesve, të cilët nisën t’i rrethonin. Në cep të hetimeve, Demçes i shkoi mendja se gjëja më e mirë do të ishte përballja me shtetin.
Plani i hartuar nga kapoja shqiptare konsistonte në vrasjen e policëve dhe dy magjistratëve – vëllezërve Francesco dhe Giuseppe Cascini, të cilët u takuan rastësisht me njëri-tjetrin duke hetuar këtë grup kriminal.
“Ishte çmenduri. Nuk ka pasur asnjëherë sulm ndaj një gjyqtari në kryeqytetin italian. Dhe nuk e di nëse do t’i kishin shkuar deri në fund, por armët i kishin: granata, bazuka, pushkë…”
Problemi është se bisedat telefonike ku Demçe shpjegoi se ata do të kryenin sulmin në zemër të Romës – Piazzale Clodio, selia e gjykatave penale – u kryen përmes një aplikacioni të kodimit telefonik të quajtur SkyEcc, serveri i të cilit ishte përgjuar për muaj më parë nga Europoli.
Ata gjetën 170 000 kontakte. Gjithçka ishte e detajuar. Operacionet, sasitë. Gjithashtu foto të pengjeve që do të ekzekutoheshin me armë në tempujt e tyre në pritje të urdhrit përfundimtar të Elvis Demçes. Dhe në mars 2021 filluan arrestimet.
“Ai server ishte si hapja e një kutie të pandorës, veçanërisht në Itali. Shumica e kriminelëve të një lloji të caktuar përdorën këtë sistem për të komunikuar. Kemi muaj të tërë bisedash të sinqerta dhe të detajuara. Është një material dëshmues i profilit të lartë. Jemi ende duke punuar”, theksojnë te Karabinierët.
Operacioni përfundoi janarin e kaluar me 27 arrestime dhe çmontimin e shtresës së parë të grupit. Atyre u atribuohen krimet e trafikut ndërkombëtar të drogës të rënduara me përdorimin e metodës mafioze.
“Sot janë të dobësuar. Goditja ishte shumë e fortë. Por ata janë ende atje. Struktura e tyre e lëngshme dhe ata mund të riarmatosen më shpejt”, theksojnë burime kërkimore. Një jetë, siç thuhej, nuk mjafton për të njohur Romën. Elvis Demçe u përpoq të pushtonte një qytet të përjetshëm në vetëm 10 muaj dhe përfundoi në burg. Është e mundur që pasardhësit e tij ta marrin tani me pak më shumë kohë që të arrijnë qëllimin.
