Dhjetë ndeshje, por shumë shpresa. Milani dhe Pioli duan të ruajnë kreun, pavarësisht se Interi ndjekës nga dy pikë distancë ka edhe një ndeshje për të rikuperuar. Në një analizë të mirëfilltë, zbulohen pesë “kartat” që kuqezinjtë do të luajnë për të përkundur deri në fund të kampionatit ëndrrën titull.
KRAHËT – Në dy vite e gjysmë “piolizimi”, mbrojtësit e Milanit kanë emigruar sipas sezoneve dhe nevojave taktike. Në veçanti, duke ndjekur rrugën e Teo Hernandezit, do të kemi një ide më të qartë të lëvizjeve në korsi. Francezi e nis nga krahu për të shfrytëzuar aftësitë e tij sulmuese.
Me kalimin në 4-2-3-1 ai u spostua disa metra prapa dhe lëviz si mbrojtës krahu i hapur, me Rebiçin që depërton drejt qendrës. Së fundmi, tendenca e këtij sezoni: Teo nis gjerë dhe fokusohet në qendër.
E njëjta gjë ndodh në anën tjetër me Kalabrian (Leao dhe Mesias ose Salmakers krijojnë hapësira). “Ne nuk jemi të prirur drejt fundores për të krosuar, pasi preferojmë të luajmë brenda fushës”, thotë Pioli. Më pak krosime, më shumë rrezik mes radhëve rivale, është kjo paparashikueshmëria e Milanit.
METAMORFOZA – Kesi fantazisti: eksperimenti i parë në Empoli, i suksesshëm dhe i përsëritur në derbi me qëllimin për të izoluar Brozoviçin.
Ibrahimoviç organizator i avancuar: zgjidhje logjike ndër vite, por mbi të gjitha e përshtatshme duke pasur parasysh karakteristikat e suedezit, i cili para se të bëhej sulmuesi i qindra golave për Juventusin nga Kapelo ishte një estet ofensiv i Ajaksit që me kalimin e kohës ruajti pasionin dhe talentin për dinamika të paimagjinueshme.
Por mbi të gjitha një vizion i lojës ndryshe nga të gjithë të tjerët dhe kjo është pikërisht ajo që i duhet një organizatori të avancuar. Sa i përket Kesit, që deri tani ka pasur një sezon me ulje-ngritje, ai është gjallëruar nga variacionet e vazhdueshme të ideuara nga Pioli
VARIACIONET – Brahim Diaz, si i vetmi lojtar i vërtetë me lëvizje prej numri dhjetë, është fantazisti “de facto” i Milanit. Idetë e Piolit e kanë prekur edhe spanjollin i cili në ndeshjen e parë të vitit 2022, kundër Romës në “San Siro”, luajti si mesfushor i djathtë, përkrah Tonalit dhe Kruniçi në një 4-3-3 hibrid.
Përballë verdhekuqve që rreshtuan si regjisor Veretunë më në krah Mkhitarianin dhe Pelegrinin, treshja kuqezinjve anestizoi burimet e lojës së Murinjos.
Presioni i lartë i Diaz e Kruniç në regjinë e Romës ndihmuan në krijimin e epërsisë numerike në zonat mbrojtjes dhe mesfushës romanistë duke liruar korridore për Mesiasin, Zhirunë dhe sprintet e Leaos. Nuk është rastësi që ishin pikërisht ata tre golashënuesit e “Djallit” në atë takim.
4-1-4-1 – Deri pak javë më parë ankesat për 4-2-3-1-shin e Milanit nuk mungonin. Fjali si “Skema nuk funksionon më” apo “Ekipi nuk ka fantazist” ishin në rend të ditës.
Diaz ka humbur busullën ndërsa Kesi nuk mund të përdoret gjithmonë si fantazist. Por Pioli ishte i pari që e kuptoi se Milani rrezikonte të lodhej dhe të bëhej i parashikueshëm me atë mënyrë shumë konsumuese loje nga pikëpamja energjike.
Kështu, në një udhëkryq të rëndësishëm për titullin, ai zgjodhi një 4-1-4-1 elastik që shfrytëzoi burimet e lojës së Napolit dhe i dha Milanit mundësinë për të gjetur një ekuilibër më të mirë në këtë periudhë.
Tonali përpara mbrojtjes dhe topat për Zhirunë me mundësinë për të shfrytëzuar më mirë të majtën e Benaserit në zonat e nxehta. Hileja funksionoi mirë, por mbetet për t’u parë nëse do të bëhet formula e re fikse.
REGJIA MES SHTYLLAVE – Një pasim milimetrik nga Majk Menja, një gol i shkëlqyer nga Rafa Leao: ja se si Milani e mposhti Sampdorian në ndeshjen e 13 shkurtit, falë aftësive të portierit dhe sulmuesit. Pioli nuk e ka të panjohur këtë lloj modeli.
Goli i portugezit erdhi pas tetë minutash, teksa sezonin e kaluar, të njëjtit lojtar, iu deshën vetëm 6 sekonda e 76 të qindtat për të shënuar kundër Sasuolos. Për të përfituar nga shpejtësia dhe aftësia e portugezit në ndalesa, pasimet e gjata të Menjasë janë ideale dhe zgjidhja provohet shpesh në ndeshje, madje edhe me shokë të tjerë të skuadrës.
Portieri u dallua menjëherë te Milani si një element me personalitet, i aftë për të lexuar lojën dhe për të ndërtuar aksione nga prapavije edhe në një mënyrë disi ekstreme.
