Nga Andi Bushati
Vetëm një ditë pasi SPAK pranoi në gjirin e tij, ish prokurorin Alfred Shehu, që mashtroi publikisht për të fshehur krimin elektoral të PS në Elbasan, ky instititucion u vu në qendër të vëmendjes me arrestimin e “bujshëm” të ish ministrit Lefter Koka. Menjëherë u ngritën zërat e propgandistëve që nxituan të thonë se prokuroria e posaçme po godiste edhe majtas. Se tani afera e inceneratorëve po “digjte” dhe peshqit e mëdhenj. Se më në fund, po hapej sipari i kohës së shumëpritur të mbarimit të pandëshkueshmërisë.
Siç ndodh gjithmonë, në këtë mjedis sa provincial, po aq dhe qesharak, këto ekzaltime të veçuara u mundua ti bashkojë në një në piedestal ndërhyrja e ambasadores amerikane. Ajo glorifikoi suksest e reformës në drejtësi duke siguruar se për SPAK askush nuk është mbi ligjin. Për çudi edhe shumë personazhe të opozitës zyrtare, gjysëm gënjeshtarë dhe gjysëm naivë, e panë këtë që ndodhi si rrjedhim të afilimit euro atlantik që ka marrë PD-ja e tyre.
Në fakt, në gjithë këtë parodi, gjithçka është e gënjeshtërt. Arrestimi i ish ministrit dhe deputetit Koka është një farsë, një vendim i dirigjuar politikisht nga lart, natyrisht me bekimin e njeriut të vetëm që kontrollon drejtësinë e re si gjithçka tjetër në këtë vend.
Për të kuptuar këtë, mjafton ti mbyllësh veshët për tam tamet e daulleve të propagandës dhe të nisësh e të arsyetosh me ftohtësi. Duke proceduar kështu nuk e ke të vështirë të marrësh vesh se kufoma politike e Lefterit është shitur në këmbim të shpëtimit të një gjëje shumë më të madhe. Në mega skandalin e incenetarorëve, që deri tani ka çuar në një dorë të vetme afro 95 milionë euro, shifër që pritet të katërfishohet deri në fund të procesit, ish ministri i mjedisit akuzohet se është paguar përmes kompanive fantazmë që ka ngritur me të afërmit e tij afro 3.5 milionë euro.
Po ku kanë shkuar paratë e tjera kur ende sot pas shtatë vitesh asnjë nga inceneratorët nuk është në punë?
Pikërisht për të shmangur këtë pyetje fatale duket sikur një skemë perfekete manipulimi është vënë në lëvizje. Brenda saj SPAK s’ka qenë më shumë se një hallkë e thjeshtë, pasi drejtimi i operacionit është dirigjuar nga zyra e kryeministrit.
Vetëm tani ne arrijmë të kuptojmë se përse Edi Rama i kërkoi Lefter Kokës të jepte dorëheqjen nga mandati i sapofituar i deputetit. Vetëm tani ne jemi në gjendje të zbardhim se me çfarë e shantazhoi ai ish ministrin që të ndahej nga LSI dhe të mos digjte mandatin. Vetëm tani ne e kuptojmë se pse, nën avujt e alkoolit, i pamë të dy në atë videon e shpifur teksa rekrutonin së bashku edhe deputetë të tjerë.
Gjithçka tregon se kryeministri jo vetëm ka qenë në djeni të mëkateve të ish vartësit të tij në ministrinë të mjedisit, por ai dhe e ka përdorur mjeshtërisht informacionin që dispononte. Madje edhe largimi nga grupi parlamentar i shumicës, pasi kishte shpenzuar “paratë e fituara me djersë”, për një mandat më shumë në Durrës, ishte i llogaritur. Nuk ka qenë SPAK që e ka drejtuar operacionin, po ka qenë Rama që ia ka përcaktuar prokurorëve axhendën, duke e larguar Lefter Kokën dy muaj përpara se ata të shkonin ti vinin prangat. Damkosja e tij duhet ti shkaktonte dëmin më të vogël të mundshëm rilindjes, pra pa qenë më deputet në ditën e arrestimit.
Por për të gjithë ata që këtë shtjellim mund ta shohin si pjellë të një fiksimi konspirativ ka edhe një mori faktesh te tjera. Edhe po të shkosh me logjikën e skeptikëve, pra se prokuroria “ka kapur” peshkun e madh të grabitjes me inceneratorët dhe se Edi Rama është njeriu i pastër që ka qëndruar jashtë kësaj, përsëri llogaria nuk del.
Le ta provojmë të logjikojmë nga e kundërta.
A kishte fuqi “Teri” të ndryshonte strategjinë e qeverisë shqiptare për të kaluar papritamas nga përpunimi i plehrave me groposje apo riciklim ne teknologjinë e djegjes? A kishte pushtet, ai, i vetëm, të shpallte gjendjen e emergjencës kombëtare, që do të justifikonte më pas dhjetra milionë euro të dhëna pa garë dhe tender”? A kishte forcë ai të vendoste, se në një sipërfaqe gjithsej prej 70 km2 do të lartësoheshin jo një, po tre inceneratorë? A mundej një ministër mjedisi, madje atëherë jo i partisë së Ramës, të disbursonte nga thesari miliona euro, ende pa u vënë asnjë tullë? A e shpërfillte dot ai rekomandimin e Bashkimit Europian, që me ndërtimin e tre djegësve Shqipëria po ecte në rrugën e gabuar? A kishte ai vendimmarrje për ta vënë Alqi Bllakon, ish vartësin e tij që firmosi shumë çka pro inceneratorëve, në listën e sigurtë të deputetëve të PS në Tiranë?
Por, më shumë se të gjitha këto pyetje retorike ka një moment dhe datë epokale që tregon se Lefter Koka është thjeshtë një cironkë në këtë oqean. Pikërisht këtë të enjte, në 16 dhjetor, mbushen plot pesë vite që shteti shqiptar ka thyer një rekord, që ia kalon për nga spektakolariteti edhe grabitjes më të madhe që është bërë ndonjëherë mbi këtë rruzull. Në 16 dhjetorin e 2016-ës pra, kompania e inceneratorëve i ka dorëzuar qeverisë ofertën e pakërkuar për të ngritur djegësin e Elbasanit. Po brenda asaj dite u hartua kontrata 40 faqshe e ndërtimit të tij.
Kjo kontratë i’u dërgua disa ministrive. Ato e miratuan brenda diss orësh. Ligji parashikon një hapsirë 7 ditore për ankesa, por kur urdhri i të parit është i prerë, askush nuk pyet për ligj. Prandaj brenda së njëjtës datë, madje brenda orarit zyrtar, kontrata u negociua dhe nënshkrua. Ajo i’u dërgua Këshillit të ministrave që vendosi ti kalojë 21 milionë eurot e para inceneratorit të Elbasanit. Pra, brenda 24 orësh, shteti shqiptar ka punuar si një sahat zviceran në funksion të kësaj mega grabitjeje duke nxjerrë plot 14 akte.
E pra, gjithkush e kupton se çfarë do lloj aftësie prestigjatoriale të ketë pasur, Lefter Koka nuk e realizonte dot këtë magji. Atë e bënte vetëm një njeri. Ai që e shpuri Partinë Socialiste të zhvillonte një miting politik në barkun e mbarsur me farë kriminale të inceneratorit të Elbasanit, ai që u shndërrua në klloun në përballje me gazetarët, vetëm për të mos iu përgjigjur pyetjeve për këtë aferë.
Kur i rikthehesh kësaj historie e kë me të lehtë të kuptosh, se në sagën 400 milionëshe të inceneratorëve, Lefter Koka ka qenë thjeshtë një çirak i Edi Ramës. Ai ka punuar si i tillë kur ishte ministër dhe po e paguan po si i tillë duke përfunduar në burg. Edhe skema e grabitjes edhe ajo e ndëshkimit ka një padron të vetëm.
Në këtë pazëll SPAK është një segment i papërfillshëm që kryen vetëm aktet për të cilat i kanë dhënë leje. Po të lexosh akuzën që prokuroria e posatçme ka ngritur, aty nuk ngrihen pikpyetje mbi një grup të strukturuar që ka ndërtuar një mekanizëm për të zhvendosdur para publike, por po hetohet thjeshtë një ish ministër që ka hapur disa kompani fantazëm për të marrë rryshfet.
Ky është realiteti i një tollumbaceje që po nxirret në treg e çpuar. Rama e ka shitur Kokën në SPAK, për ti vënë skandalit kapak. Prandaj as ekzaltimi i Yuri Kim dhe as ndonjë opozitar që do të kapet pas fijes së flokut, nuk mund ti’a servirin publikut si të vërtetë. /Lapsi.al/
