Një material i publikuar në Gazetën e Shoqatës Mjekësore Kanadeze, ka sqaruar stigmën për lidhjen midis peshës dhe gjendjes shëndetësore. Sipas mjekëve, obeziteti përcaktohet nga niveli i mirëqenies shëndetësore të një personi dhe jo thjesht nga pesha që kanë.
Kultura që mbizotëron është fajësimi i pacientëve të cilët vuajnë nga mbipesha. Ata konsiderohen si të papërgjegjshëm dhe me mungesë të theksuar vullneti për të pasur një formë më të mirë fizike.
‘’Për një kohë të gjatë e kemi lidhur obezitetin me stilin e jetesës, duke e shoqëruar me ndjenja turpi dhe faji. Por njerëzit që jetojnë me mbipeshën e tyre duhet të trajtohen njësoj si pacientët me sëmundje kronike’’, shprehet Ximena Salas, bashkautore e studimit.
Sipas saj, mjekët duhet të përqendrohen në shkaqet kryesore të shtimit të peshës dhe ta trajtojnë pacientin në mënyrë holistike.
Në vend që ata të këshillohen të hanë më pak e të lëvizin më shumë, mjekët duhet t’i inkurajojnë dhe udhëzojnë nëpërmjet terapive psikologjike, medikamenteve dhe kirurgjive baiatrike (siç është ndërhyrja e bajpasit gastrik).
Një ndër metodat për të matur shkallën e obezitetit është BMI-ja, indeksi i masës trupore, ku merren parasysh gjatësia dhe pesha. Megjithatë kjo metodë është shumë e kufizuar, pasi një indeks mesatar i BMI-së që konsiderohet normale mund të mos jetë njësoj e shëndetshme për të gjithë pacientët. Pra e thënë shkurt, një person me nje peshë pak më të lartë se mesatarja, mund të jetë mëse i shëndetshëm dhe me funksion të plotë të organeve trupore.
Megjithatë rekomandimi nuk përjashton në asnjë moment këshillat standarde për humbjen e peshës. Të gjithë individët, pavarësisht nga masa trupore përfitojnë shumë nga ushqimi i ekuilibruar dhe nga aktivitetet e rregullta fizike.
Mjekët gjithashtu duhet të kërkojnë leje përpara se të diskutojnë mbi peshën e një pacienti dhe duhet të punojnë me ta për t’u përqëndruar në mirëqenien e plotë shëndetësore, në vend që vetëm t’u thonë atyre të heqin kaloritë. /BBC
