Largimi nga kjo botë e Ennio Morricone-s shënon humbjen e një pjese të historisë që fillon pak më shumë se gjysmë shekulli më parë. Kompozitori italian i dha jetë më shumë se 500 melodive, shpesh të pavdekshme, për kinemanë dhe televizionin. Fituesi i çmimit Oskar ka preferuar të lërë pas një tjetër kompozim, ndoshta më të ndjerin, atë të nekrologjisë së tij.
Gjeniu që në karrierë u duartrokit për njohuritë dhe shkrirjen e përsosur të klasikëve në të tijën stilistikë muzikore, zgjedh t’i thotë lamtumirë miqve dhe familjarëve. Fjalët më të ëmbla dhe të ndjera shkojnë për të shoqen, Maria.
***
Unë, Ennio Morricone, kam vdekur. Njoftoj të gjithë miqtë që kanë qenë gjithmonë pranë meje, si dhe ato që janë paksa larg, të cilët i përshëndes me shumë dashuri. Është e pamundur për t’i përmendur të gjithë.
Por kujtoj përzemërsisht Peppuccio-n dhe Robertën, miq për kokë, shumë të pranishëm në vitet e fundit të jetës.
Ekziston vetëm një arsye që më shtyn t’i përshëndes të gjithë kështu dhe të kem një funeral intim: Nuk dua të shqetësoj askënd!
Përshëndes ngrohtësisht Inesin, Laurën, Enzo-n dhe Norbertin, sepse ndanë një pjesë të madhe të jetës me mua dhe familjen time.
Dua të kujtoj me dashuri motrat e mia, Adrianën, Maria-n, Franca-n, si dhe të dashurit e tyre. Dua t’u bëj me dije se i doja shumë.
Një përshendetje fortë, e ngrohtë dhe e thellë shkon për fëmijët e mi, Marco, Alessandra, Andrea, Giovani dhe nipërit dhe mbesat e mia, Francesca, Valentina, Francesco dhe Luca. Shpresoj që ata të kuptojnë se sa shumë i doja.
E fundit, por jo më pak e rëndësishme, Maria. Për të po ripërtërij dashurinë e jashtëzakonshme që na ka mbajtur bashkë dhe që më vjen keq ta braktis. Lamtumira më e trishtë shkon për të.
