Depresioni është një makth shkatërrues pavarësisht nga mosha. Manifestimet e tij mund të varen nga faza e jetës në të cilën gjendemi.
Shenjat e kësaj patologjie mendore e cila prek rreth 350 milion njerëz të të gjitha moshave në botë mund të ndryshojë midis të rinjëve dhe personave të moshuar.
Sipas Michelle Ribës profesoreshë e psikiatrisë dhe drejtoreshë e asociuar e ‘Qëndrës së Depresionit’ të Universitetit të Miçiganit depresioni në disa raste mund të mos jetë aq i dukshëm.
‘Depresioni është jashtëzakonisht kompleks’ shpjegon më tej Riba për HuffPost.’ndodh që njerëzit nuk i kuptojnë shumë simptomat.E rëndësishme është të identifikohen këto probleme dhe të kërkojnë ndihmë profesionale’.
Më poshtë janë paraqitur disa aspekte nga kjo patologji sipas grupmoshave:
Fëmijë
Edhe pse depresioni nuk ndodh tek fëmijët aq shpesh sa në grupmoshat e tjerë nuk është rrallë: rreth 2% e fëmijëve të shkollës fillore preken sipas Ribës.
Studimet kanë zbuluar se për disa fëmijë mund të fillojë edhe në parashkollorë.
‘Shpesh prindërit keqinterpretojnë simptomat e një patologjie mendore. Nëse një fëmijë duket më rebel dhe i palëkundshëm dhe se zakonisht ka vështërsi në shkollë dhe shpesh vuan nga migrena ai mund të vuaj nga depresioni.
‘Fëmijët mund edhte të mos duken të dëshpëruar dhe simptomat mund të mos shfaqen çdo ditë. Fjala depresion ndoshta nuk është ende pjesë e tyre’ është shprehur Riba.
Adoloshentët
Të dhënat tregojnë se rreth 11.5 përqind e adoloshentëve kanë përjetuar një episod depresiv serioz të paktën një herë gjatë një viti të caktuar dhe se vajzat e gjejnë veten me probleme të tilla më shumë sesa djemtë.
Faktorë të tillë si ngacmimi dhe presioni në shkollë mund të rrisin rrezikun e depresionit gjatë kësaj faze të jetës.
Ekspertët kanë investuar shumë kohë në trajtimin e depresionit të adoloshencës veçanërisht në epokën dixhitale.
Kërkimet tregojnë se përdorimi i tepërt i mediave sociale shoqërohet me episode depresive.
‘Kultura aktuale e përqëndruar në teknologji i fut adoloshentët në një kazan mendimesh nga të cilat ato nuk mund të shpëtojnë ose mbase nuk duan’ shpjegoi për revistën ‘Time’ Janis Whitlock drejtoreshë e ‘Cornell Research Program’.
Për fat të mirë ekspertët e shëndetit mednor janë duke përparuar drejt zhvillimit të terapive efektive për këtë grupmoshe.
Të rinjtë
‘Rreth një në katër të rinj kanë provuar një episod depresiv të paktën një herë në jetë’ shpjegon Riba.
Por kryesisht depresioni ndodh rreth moshës 25 vjeç.
‘Simptomat më të zakonshme tek të rinjtë janë lëkundjet e humorit ose motivimi’ shprehet profesoresha e psikiatrisë duke vazhduar më tej:
‘ Depresioni tek ata mund të ketë dhe simptoma të tjera si humbja e gjumit, letargjia, trishtimi ose zëmërimi.
Mosha e mesme
Në rastet më të këqija depresioni i dërgon njerëzit e kësaj grupmoshe në një rrezik të madh siç është vetvrasja.
Veçanërisht tek meshkujt ka pasur një rritje më të lartë të numrit të vetvrasjes në 15 vitet e fundit.
Ashtu si për çdo grupmoshë ekzistojnë disa arsye prapa zhvillimit të depresionit por Riba thekson se të rriturit e moshës së mesme mund të jenë më të ekspozuar ndaj stresuesve mjedisorë siç janë ekonomia ose izolomi i madh shoqëror.
Terapia ose medikamentet apo kombinimi i të dyjave është mënyra më efektive për të menaxhuar sëmundjen.
“Depresioni nuk duhet të anashkalohet,” thekson Riba. “Kur njerëzit vuajnë ose jetojnë me depresion, ata duhet të bëjnë teste dhe për presionin e lartë të gjakut.”
Të moshuarit
Nuk është e pazakontë shpjegon Riba që episodi i parë depresiv i një personi të ndodh pas moshës gjashtëdhjetë vjeç.
Në këtë kategori moshe përgjithësisht ekziston një ndërlikueshmëri e patologjisë mendore me sëmundjet e tjera siç është kanceri ose diabeti.
Depresioni gjithashtu mund të shfaqet edhe pas vdekjes së partnerit për shkak të vetmisë ose rënies së përgjithshme fizike.
‘Pavarësisht nga mosha, është thelbësore të jepni përparësi mirëqenies psikologjike, rekomandon Riba duke shtuar:
’ Kjo gjithashtu nënkupton kërkimin e vëmendjes mjekësore nëse pësoni lëkundje të humorit – veçanërisht nëse përsëriten ose nëse simptomat vazhdojnë’.
‘Pa shëndet mendor nuk ka shëndet të përgjithshëm. Ai shkon paralelisht me të gjitha aspektet e tjera shëndetësore.” shpjegon në fund profesoresha e psikologjisë.
