Tragjedia e pandemisë COVID-19 duket se po hyn në fazën e kontrollit. Dhjetëra mijëra amerikanë kanë vdekur, dhe amerikanët tani janë të dëshpëruar për politikëbërës të ndjeshëm, të cilët kanë guximin të injorojnë panikun dhe të mbështeten në fakte.
Drejtuesit duhet të ekzaminojnë të dhënat e akumuluara për të parë se çfarë ka ndodhur në të vërtetë, në vend që të theksojnë parashikimet hipotetike; kombinoni atë prova empirike me parimet themelore të biologjisë të vendosura për dekada; dhe pastaj me mend rivendosni vendin në funksion, shkruan The Hill.
Pesë fakte kryesore janë injoruar nga ata që bëjnë thirrje për të vazhduar mbylljen gati-totale.
Fakti 1: Shumica dërrmuese e njerëzve nuk kanë ndonjë rrezik potencial për të vdekur nga COVID-19.
Studimi i fundit i Universitetit Stanford mbi antitrupat vlerëson se shkalla e vdekshmërisë nëse infektohesh nga Covid-19 ka të ngjarë nga 0,1 deri në 0.2 përqind, një rrezik shumë më i ulët se vlerësimet e mëparshme të Organizatës Botërore të Shëndetësisë që ishin 20 deri në 30 herë më të larta dhe se politika të motivuara të izolimit.
Në New York City, një epiqendër e pandemisë me më shumë se një të tretën e vdekjeve në Sh.B.A, shkalla e vdekjes për njerëzit nga 18 deri në 45 vjeç është 0.01 përqind, ose 11 për 100,000 banorë. Nga ana tjetër, njerëzit e moshës mbi 75 vjeç kanë një normë vdekjeje 80. Për njerëzit nën 18 vjeç, shkalla e vdekjes është zero për 100,000.
Nga të gjitha rastet fatale në shtetin e Nju Jorkut, dy të tretat ishin në pacientë mbi moshën 70 vjeç; më shumë se 95 përqind ishin moshë mbi 50 vjeç; dhe rreth 90 përqind e të gjitha rasteve fatale kishin një sëmundje themelore. Nga 6,570 vdekje të konfirmuara të COVID-19, plotësisht të hetuara 6,520, ose 99.2 përqind, kishin një sëmundje themelore. Nëse nuk keni ndonjë gjendje themelore kronike, shanset tuaja për të vdekur janë të vogla, pavarësisht nga mosha. Dhe të rriturit e rinj dhe fëmijët me shëndet normal nuk kanë pothuajse asnjë rrezik për ndonjë sëmundje serioze nga COVID-19.
Fakti 2: Mbrojtja e njerëzve të moshuar, në rrezik eliminon mbipopullimin e spitaleve
Ne mund të mësojmë rreth spitalizimit nga të dhënat nga Neë York City, vatër e COVID-19 me më shumë se 34.600 shtrime. Për ata nën 18 vjeç, shtrimi në spital nga virusi është 0.01 përqind në 100,000 njerëz; për ata nga 18 deri në 44 vjeç, shtrimi në spital është 0,1 përqind në 100,000. Edhe për personat e moshës 65 deri në 74 vjeç, vetëm 1.7 përqind ishin shtruar në spital. Raportet e hershme të OBSH-së evidentuan se 80 përqind e të gjitha rasteve ishin të buta, dhe studimet më të fundit tregojnë një shkallë shumë më të përhapur të infeksionit dhe shkallë më të ulët të sëmundjes serioze. Gjysma e të gjithë personave që testohen pozitivisht për infeksion nuk kanë fare simptoma.
Fakti 3: Imuniteti jetësor i popullatës parandalohet nga politika totale të izolimit, duke e zgjatur problemin
Ne e dimë nga shkencës mjekësore se infeksioni vetë lejon njerëzit të gjenerojnë një përgjigje imune – antitrupa – në mënyrë që infeksioni të kontrollohet në të gjithë popullsinë apo siç njihet “imuniteti i tufës”. Në të vërtetë, ky është qëllimi kryesor i imunizimit të përhapur në sëmundjet e tjera virale – të ndihmojë imunitetin e popullatës. Në këtë virus, ne e dimë se kujdesi mjekësor nuk është as i domosdoshëm për shumicën dërrmuese të njerëzve që janë të infektuar. Është aq e butë sa gjysma e personave të infektuar janë asimptomatikë, treguar në të dhënat e hershme nga anija Diamond Princess, dhe më pas në Islandë dhe Itali. Kjo është portretizuar në mënyrë të gabuar si një problem që kërkon izolim masiv. Në fakt, njerëzit e infektuar pa sëmundje të rëndë janë mjeti i disponueshëm për vendosjen e imunitetit të përhapur. Duke transmetuar virusin tek të tjerët në grupin me rrezik të ulët, të cilët më pas gjenerojnë antitrupa, ato bllokojnë rrjetin e rrugëve drejt njerëzve më të prekshëm, duke i dhënë fund përfundimisht kërcënimit. Zgjerimi i izolimit të tërë-popullsisë do të parandalonte drejtpërdrejt zhvillimin e këtij imuniteti.
Fakti 4: Njerëzit po vdesin sepse kujdesi tjetër mjekësor nuk po bëhet për shkak të parashikimeve hipotetike
Kujdesi shëndetësor kritik për miliona amerikanë po injorohet dhe njerëzit po vdesin për të akomoduar pacientë “të mundshëm” COVID-19, si dhe nga frika e përhapjes së sëmundjes. Shumica e shteteve dhe shumë spitale ndaluan papritur procedurat dhe operacionet “jo-urgjente”. Kjo parandaloi diagnostikimin e sëmundjeve të rrezikshme për jetën, si kontrollimi i kancerit, biopsitë e tumoreve, aneurizmat e trurit të pazbuluara dhe potencialisht vdekjeprurëse. Trajtimet, përfshirë kujdesin urgjent, për sëmundjet më të rënda munguan gjithashtu. Pacientët me kancer shtynë kimioterapinë. Rreth 80 përqind e rasteve të operacionit të trurit u anashkaluan. Pacientët me goditje akute dhe sulm në zemër humbën shanset e tyre të vetme për trajtim, disa vdesin dhe shumë të tjerë tani përballen me paaftësi të përhershme.
Fakti 5: Ne kemi një popullatë të përcaktuar qartë se ka rrezik, e cila mund të mbrohet
Provat dërrmuese në të gjithë botën vazhdimisht tregojnë se një grup i përcaktuar qartë – të moshuarit dhe të tjerët me sëmundje bashkëshoqëruese – kanë më shumë risk të vdesin nga COVID-19. Duke e ditur këtë, është një qëllim i përbashkët dhe i arritshëm për të synuar politika izolimi për atë grup, duke përfshirë monitorimin e rreptë të atyre që bashkëveprojnë me ta.
Mbroni rreptësisht më të rrezikuarit, izoloni vetë të sëmurët me shenja të lehta, dhe hapni shumicën e vendeve të punës dhe bizneseve të vogla me disa masa paraprake të kujdesshme. Kjo do të lejonte shoqërizimin thelbësor për të gjeneruar imunitet midis atyre me rrezik minimal të pasojave serioze, duke kursyer jetë, duke parandaluar mbipopullimin e spitaleve dhe duke kufizuar dëmet e mëdha të shoqëruara nga izolimi i vazhdueshëm total.
