Nga Fareed Zakaria
Kur guvernatori republikan i Xhorxhias, Brian Kemp, njoftoi të hënën se ai do të fillojë hapjen e ekonomisë së shtetit të tij, ai duhet të ketë supozuar se Presidenti Trump do ta lavdëronte. Në fund të fundit, vetëm disa ditë më parë presidenti kishte thënë që vendi po “bëhet gati të kthehet në jetën normale ” dhe tregoi se disa shtete ishin gati për t’u hapur. Të mërkurën, Trump lëshoi një cicërimë në ‘twiter’, “Shtetet po kthehen me siguri. Vendi ynë po fillon të hapet përsëri për biznesin.” Megjithatë, disa orë pas kësaj ‘cicërime’, në konferencën e tij të përditshme për shtyp, presidenti njoftoi se nuk pajtohej “fuqimisht” me vendimin e Kemp.
Mirësevini në strategjinë e rizgjedhjes së Donald Trump, ku ai është edhe qeveria, edhe opozita e asaj qeverie. Populizmi ka qenë gjithmonë baza e një lëvizje proteste ndaj të huajve dhe një elite të korruptuar që drejton vendin. Për më tepër, populizmi i krahut të djathtë bën një dallim midis “njerëzve të vërtetë” dhe “të tjerëve” – të cilët priren të jenë të huaj, emigrantë, zezakë, hebrenj dhe pakica të tjera. Kjo është një strategji që funksionon mirë kur partitë janë jashtë qeverisjes. Kur marrin pushtetin ata përballeni me sfidat. Politikanët që fitojnë zgjedhjet zakonisht përpiqen të zgjerojnë bazën e tyre të mbështetjes dhe të unifikojnë kombin. Por populizmi varet nga ndarja dhe pakënaqësia.
Për më tepër, në kohë urgjence të vërtetë, njerëzit zgjohen. Në të gjithë botën, ku shumë parti populiste që sulmojnë me egërsi institucionet për të bërë që të dëgjohet zëri i tyre, në rast pandemie, njerëzit grumbullohen rreth qeverive të tyre të cilat marrin një qëndrim aktiv – mundësisht të bazuar në këshillat e ekspertëve.
Zgjidhja e Trump është krejt tjetër. Një ditë ai shpall një plan të kujdesshëm, të hartuar nga zyrtarët e shëndetit publik, që përshkruan një proces hap pas hapi për hapjen. Të nesërmen, ai shoqërohet me protestuesit në rrugë kundër guvernatorëve që po ndjekin ato udhëzime. Është një valle e ndërlikuar. Politikanë të tillë si Kemp, të cilët shqetësohen për situatën, mund të falen që nuk i dijnë lëvizjet.
Ju mund t’i shikoni të dy Trump-ë në konferencat e tij për shtyp. Presidenti Trump fillon seancën duke bërë prononcimet zyrtare të ditës, duke lexuar me një monotoni të tmerrshme një skenar që nuk e ka lexuar më parë. Dhe pastaj, herë pas here, Donald Trump papritmas shfaqet si ikonë populiste – duke kundërshtuar edhe vetë skenarin e sapolexuar, për shembull, duke thënë, pasi ka rekomanduar përdorimin e maskave, “Kjo është vullnetare. Unë nuk mendoj se do ta bëj atë.” Ndërsa zyrtarët e tij të shëndetit marrin podiumin për të bërë një vërejtje thelbësore, Trump ndërhyn për të thënë diçka që bie ndesh me mesazhin që ata po përpiqen të përcjellin.
Trump duket i shqetësuar sepse vallja e tij mund të mos mjaftojë për të fituar rizgjedhjen në mandatin e dytë, veçanërisht pasi papunësia po rritet. Presidenti me siguri ka vërejtur se mbështetja pro tij është afërsisht aty ku ka qenë para pandemisë dhe kjo është befasuese, duke pasur parasysh që krizat zakonisht rrisin jashtëzakonisht shumë mbështetjen për presidentët. Pas 11 shtatorit 2001, mbështetja për George W.Bush u rrit me 90 përqind dhe qëndroi lart për muaj me radhë. Pra, Trump po përpiqet të kompensojë duke luajtur lojën e tij, duke dyfishuar sulmet kundër objektivave të tij të zakonshëm: mediave (kjo është bërë një rutinë e përditshme absurde), qeveritarëve e guvernatorëve demokratë e republikanë, organizatave ndërkombëtare dhe objektivi më i rëndësishëm: Kina.
Trump dhe mbështetësit e tij në Kongres dhe në Fox News kanë nisur një fushatë të egër kundër Pekinit. Ajo ndjekin një model të njohur, në Fox News politikanë republikanë bëjnë akuza shumë nxitëse dhe më pas del në skenë Trump duke bërë kërkesa për të hetuar. Ai po kthehet gjithashtu në objektivin e tij të preferuar: emigrantët. Ndalimi nga presidenti i emigracionit për 60 ditë është i çuditshëm, pasi SHBA praktikisht e ka ndaluar kryesisht emigracionin tashmë. Por në të vërtetë kjo nuk është një politikë, është një gjest simbolik politik, për ti thënë bazës së tij se ata mund t’i besojnë.
Ekziston, sigurisht, një rrugë tjetër. Trump mund ta kishte përdorur krizën për të bashkuar kombin kundër një armiku të përbashkët. Ai mund të kishte ushtruar një udhëheqje të qetë, të arsyeshme, të mbështeste mesazhet e zyrtarëve të tij të shëndetit dhe të nxiste unitetin e jo ndarjen. Kjo është qasja e kancelares gjermane Angela Merkel, i cila ka një vlerësim të mbështetjes 79 përqind. Është strategjia e Emmanuel Macron, i cili ka shtuar 10 pikë mbështetjeje në Francën e tij të polarizuar. Por Donald Trump njeh vetëm një valle – nxitjen e populizmit – dhe duket i interesuar për të mos mësuar një tjetër. /Washington Post
/Përktheu:Mapo.al/
