Nga Denisa Daka
Kërkoi t’i merrte përdhunisht tre vajzat, Fatmir Kolecaj vret me armë ish-gruan!
Një tjetër grua humbi jetën, ndërsa historia përsëritet e ngjashme përgjatë 30 viteve pikë për pikë njësoj.
Viktimat e dhunës përballen pa limit me dhunën e skajshme, ndërsa xhelatet e tyre me “bekimin” e të gjithë atyre që duhet ti survejonin a izolonin, ia dalin ne çdo rast të marrin jetë njerëzish.
Ashpërsohen masat në ligjin e dhunës duke u konsideruar sukses, ndërsa situata në terren me një tufë mostrash jashtë kontrollit, është virusi më i keq që po helmon këtë komunitet.
Një tjetër eksponent i rrezikshëm dënuar për dhunë në familje nuk u survejua nga policia, bashke me qindra mostra të ngjashëm rrotull nesh.
Armët poshtë çdo senduku a sepeti ne banesën e çdo krimineli nuk vendosi t’i mbledhë askush.
Viktimat e dhunës në familje, janë totalisht të pambrojtura, ndërsa përgjegjësit e kësaj situate janë të shumtë e hallkat e ngritura për këtë qëllim inekzistente.
Donacionet a grandet fituar në emër “të lirisë e jetës së viktimave të dhunës” u shpenzuan pa kriter e masë për salla luksoze, lektorë të huaj e më tej, ndërsa paratë e përfituara për këtë shkak, nuk u përdoren në asnjë rast për fuqizimin e strukturave përkatëse a ngritjen e qendrave sociale për strehimin e viktimave të dhunës.
Në Parlament, askush nga deputetet nuk kërkoi në asnjë rast që në buxhetin e shtetit të caktohej një zë i posaçëm në favor të viktimave të dhunës në familje, duke qene të bindur secili aty se mjerimi e varfëria kryesisht është shkak determinant i nxitjes së këtyre vrasjeve.
Shërbimi social, ngarkuar sipas ligjit për të ndjekur e monitoruar këto raste, mbeti inefiçent e i padukshëm.
Strukturat policore nuk ia dolën kurrë të parandalojnë raste të tilla, ndërsa efektivin e zonës pothuaj nuk e njeh askush.
Në të gjitha rastet që viktimat e dhunës arritën të strehohen diku, agresori mësoi vendndodhjen e tyre e dhuna u intensifikua pa limit.
Komitetet drejtuese për bashkërendimin e veprimeve të institucioneve përgjegjëse në të cilët ishin pjesë gjithë aktorët këtu, takohen për të bere “bilancet e arritjeve”, veç me ushtarë partie.
Shurdhëria e komunitetit ku jetojmë e mungesa e ndërgjegjes qytetare, ka sjellë si pasojë shmangien e përgjegjësisë së secilit prej nesh për të raportuar e suportuar të tilla raste.
E ndërsa ky zinxhir përgjegjësish nuk funksionoi prej 30 vitesh, asnjë funksionar që nuk kreu a neglizhoi përmbushjen e detyrave sipas ligjit, nuk u dërgua përpara drejtësisë.
Kësisoj, ky vend është i destinuar të humbasë shumëçka përmes kësaj amullie e pasigurie totale, ndërsa është ky në fakt virusi më i rrezikshëm në raport me coronavirusin që ka panikuar pa shkak secilin.
