Familja Lala, me orgjinë nga Kukësi dhe e vendosur prej rreth një viti në një vilë 4- katëshe në zonën e ish-Kënetës, pësoi tragjedinë më të madhe nga tërmeti që rrënoi Durrësin mëngjesin e së martës.
Nëntë persona humbën jetën, ndërsa vetëm djali 16-vjeçar arriti të mbijetonte nën rrënoja deri në momentin që u nxor nga forcat e kërkim-shpëtimit. Ilir Lala, person me aftësi të kufizuara, ishte i fundit që u nxor nga rrënojat e vilës, e cila u shemb totalisht nga tërmeti me magnitudë 6.4 ballë.
Me nxjerrjen e trupit të fundit, tashmë familja Lala ka hapur zyrtarisht dyert e mortit. Sot paradite do të mbahen homazhe në nder të këtyre viktimave në ambientet e pallatit të kulturës “Aleksandër Moisiu”, në Durrës. Familja Lala thuajse u shua plotësisht. Të afërmit e tyre, të cilët po merren edhe me organizimin e ceremonive mortore apo me identifikimin e kufomave, e konsiderojnë të paimagjinueshme këtë dhimbje që po përjetojnë.
Në një intervistë për gazetën “Panorama”, Sadik Thaçi, i afërm dhe fqinj i familjes Lala, tregon mes lotësh se si mund të ishin shpëtuar më shumë jetë nga të afërmit e tij. Teksa tregon momentet e para, Sadiku fokusohet te situata e post-tërmetit, kur trupat e pajetë dilnin një e nga një nga rrënoja.
Sadik, ju jeni i afërt i familjes Lala dhe njëkohësisht fqinji i saj. Si po e përballoni këtë tragjedi?
Nuk di çfarë të them. Kjo është një ngjarje shumë, shumë e rëndë. Ju e shikoni edhe vetë, keni ditë që qëndroni këtu pranë nesh për të pasqyruar këtë fatkeqësi. Unë jam i familjes dhe njëkohësisht edhe fqinj. Shtëpinë e kam këtu pranë. Nuk e di se si po e përballojmë këtë situatë, por njeriu qenka shumë, shumë i fortë, përballoka gjithçka. Jemi të pikëlluar. Nuk mund ta besojmë ende këtë që ndodhi, është e pabesueshme. Nuk ka gjë më të tmerrshme se sa të shuhen papritur nëntë anëtarë të së njëjtës familje. Imagjinojeni vetë si mund të ndihemi.
Mund të na tregoni se si e përjetuat momentin e parë të tërmetit?
Personalisht ndjeva lëkundjet e para mbrëmjen e së hënës, gjithashtu edhe tërmetin përpara këtij të fuqishmit. Po qëndroja zgjuar. Kur papritur u shkund fort dhe pa pushim shtëpia. Na kapi paniku, dritat u fikën, shembja e vilës së kushërinjve tanë shkaktoi një zhurmë të fuqishme dhe gjithçka u mbulua nga pluhuri i bardhë. Pasi u ndalën lëkundjet, dolëm menjëherë nga shtëpia. Kur dolëm në oborr dhe pluhuri i bardhë nisi të largohej, konstatuam vilën e kushërinjve të shembur.
Si vepruat më pas?
Qëndruam si të hutuar, pasi kishim frikë të futeshim në ambientet e brendshme të vilës, e cila po shembej pak e nga pak. Dëgjonim të bërtiturat e tyre, ata kërkonin ndihmë. Por kush kishte guximin të futej brenda në rrënoja. Lajmëruam Policinë dhe repartin Zjarrfikës.
Pse, nuk u shemb njëkohësisht vila katërkatëshe?
Jo, jo. Nuk u shemb përnjëherë. Pati një shembje të pjesshme, më pas u shemb totalisht. Por asnjë prej tyre nuk mundi të dalë. Si duket do t’i ketë zënë poshtë ndonjë copë betoni ose ndonjë mobile. Dëgjonim vetëm zërin e tyre që kërkonin ndihmë. Britmat dëgjoheshin edhe pasi godina u shemb tërësisht. Madje edhe më mbrapa.
Kjo tregon që personat që ndodheshin brenda në vilë ishin të gjallë edhe pasi godina u shemb…
Po, është e vërtetë. Nuk e di se sa prej tyre ishin gjallë, një, dy, tre apo katër a më shumë, por di të them se dëgjoheshin britmat e tyre që kërkonin ndihmë. Nëse do të kishte një ndërhyrje më të shpejtë, sot do të kishim shumë më pak viktima. Për këtë jam i sigurt.
Pse thoni se mund të kishim më pak viktima?
Zjarrfikësja mbërriti më vonesë. Nuk është se mbërriti me vonesë në zonë. Në zonë erdhi shumë shpejt, por e pati të pamundur të futej deri këtu, për shkak të rrugës së ngushtë. Fajin e kemi edhe vetë ne banorët, që nuk kemi lënë rrugë për raste të tilla. Këtu nuk futet dot Ambulanca, jo më të futen mjetet e repartit Zjarrfikës, që janë me përmasa shumë herë më të mëdha. Pra, nëse do të ishte ndërhyrë në kohë, atëherë sot do të flisnim ndryshe.
Sa vite kishte që ishte vendosur në Durrës familja Lala?
Kishte rreth një vit e pak që ishte vendosur në këtë objekt. Kishin ndërtuar një vilë katërkatëshe. Këtu jetonin dy-tre kurora dhe nëna 77 vjeçe. Në fakt, kjo vilë pati plasaritje në strukturë gjatë tërmetit të shtatorit. Ju keni qëndruar gjatë gjithë kohës këtu, ndërkohë që operacioni i kërkim-shpëtimit vijonte pa pushim.
Kishit shpresa se mund të kishte të mbijetuar të tjerë pas nxjerrjes së 16-vjeçarit?
Sigurisht. Shpresa vdes e fundit. Realisht kishim shpresa gjatë ditës së parë të kërkimeve, pastaj shpresat erdhën duke u venitur me kalimin e orëve. Ekipet e kërkim-shpëtimit punuan në mënyrë të mrekullueshme, madje me shumë kujdes, me idenë se mund të kishte të mbijetuar. Por për fat të keq, nuk rezultoi kështu. Tani duhet të pranojmë realitetin, ta përballojmë këtë dhimbje të rëndë që po përjetojmë.
Viktimat
1. Marjeta Lala 31 vjeçe
2. Emilio Lala 6 vjeç
2. Dionis Lala pa mbushur 2 vjeç
3. Dionisa lala pa mbushur 2 vjeçe
4. Amelia Lala 10 vjeçe
5. Griselda Lala 22 vjeç
6. Sadete Lala 50 vjeçe
7. Selvie Lala 74 vjeçe
8. Arjela Lala 5 vjeçe
9. Ilir Lala 52 vjeç
/PANORAMA/
