Nga Boldnews.al
Opozita premton se nga shtatori dhe në vijim do të kthehet fuqishëm në qëllimin për largimin e kryeministrit Edi Rama dhe aksionit për të rrëzuar qeverinë. Por këto deklarata të njohura, në çdo mes e fund vere, nuk janë më aq të reja. Një tjetër palë që po sheh sesi Partia Socialiste po shuhet dhe është kthyer në Rilindje të një njeriu me taborin e tij, qëndrojnë në heshtje.
I vetmi zë që ka dalë hapur kundër lidershipit Rama mbetet ai i socialistit të dikurshëm Arben Malaj. Por është jashtë strukturave, në dukje i vetëm dhe për më shumë, nuk po gjen mbështetjen e atyre që janë brenda partisë, të cilët nuk mbështesin politikat e Ramës, por nuk janë në gjendje dhe u mungon guximi qytetar dhe politik për ta kundërshtuar.
Në Parlamentin e sotëm, gjen pak socialistë, që numërohen me gishtat e njërës dorë. Ruçi, Fino, Xhafaj, Majko apo më i fundit Bushati, kanë “lindur” si pjesë e Partisë Socialiste dhe milituar me këtë forcë në pushtet apo opozitë. Sot nuk gjendet një fjalim publik, apo edhe frazë në mbledhje me dyer të mbyllura që të kenë kritikuar drejtëpërdrejtë punën e Ramës dhe qeverisë së tij, që është e përbërë nga njerëz anonim, pa asnjë kontribut politik, por janë vetëm të bindur deri në përulësi ndaj Ramës.
Ruçi është kthyer në një kohëmatës të rëndomtë, që drejton Parlamentin vetëm duke parë orën. I ngjashëm me “brigadierët e paaftë”, që nuk kontrollonin produktin, por mbanin vesh kush vjen pesë minuta me vonesë në punë. Një zë tërësisht i përhumbur, por “zerat e lig” brenda së majtës, shprehen se ai po sheh interesin e tij, në ndërhyrje për punësime, kontroll të ndonjë qoshëze të jugut të vendit dhe ndikim të disa pushtetarëve lokal. Kaq duket se i mjafton edhe “Ruçit të hekurt”…
Në një qoshëze në rreshtat e ministrave është edhe Pandeli Majko, që drejton një ministri të re, pa asnjë ndikim si Ministria e Diasporës. Ish-kryeministri Majko, të vetmin reagim pati atëherë kur votohej për prishjen e Tetarit Kombëtar dhe ndërtimin e gjashtë kullave përbri.
Dhe forma më e “dhunshme” ishte braktisja e sallës kur u votua dhe kërcënimi nën dhëmbë se mund të jepte dorëheqjen, por shpejt edhe atij i ranë nervat, pranë Bablokut të madh e pamë edhe në fushatën e votimeve njëpartiake të 30 qershorit.
Diku në karriget e fundit të sallës së Parlamentit herë pas herë shfaqet edhe Fatmir Xhafaj, ish-ministri i Brendshëm që iku me debate të mëdha me kryeministrin. U përfol se ishin grindur fort për çështjen e arrestimit të mundshëm të Vangjush Dakos, por Xhafaj nuk bzan më. Në rastin e tij, goja e kyçur nuk shkon me shprehjen: “heshtja flet shumë”.
Kemi në Parlament edhe Bashkim Finon, ish-kryeministrin socialist të kohëve të vështira të vitit 1997. Duket sikur është aktiv në mbledhjet e Komisioneve Parlamentare, por më shumë i ngjan një të acaruari me Rilindasit e vegjël që ka përkrah sesa me kryerilindasin e madh.
Disi më ndryshe po ngjan Ditmir Bushati. Ai është i pezmatuari i kohëve të fundit, që ka lëshuar disa deklarata të forta kundër lidershipit Ramë dhe po synon që të ketë oazin e tij kundërshtues, por edhe ai fort vonë u kujtua, vetëm atëherë kur u përçudnua politikisht nga Rama pasi jo vetëm e shkarkoi plot bujë, por e zëvendësoi me një çunak në kapërcyell të adoleshencës, që ende nuk i ka ikur qejfi i flokëve me xhel.
Të gjithë këta socialistë, me peshë dikur dhe që krijonin frymë debati dhe nisma politike brenda së majtës kur drejtohej nga Fatos Nano, sot kanë qepur gojën me dëshirë dhe ndonëse përditë janë dëshmitarë sesi “Babloku i madh” po rrënon Shqipërinë dhe shkatërron Partinë Socialiste kanë zgjedhur të jenë si “gurë” në “varrin e Partisë Socialiste” dhe në krijimin e një force hibride si Rilindja.
