“Nëse nuk do të isha futbollist, do të isha bërë një narkotrafikant apo një shpërndarës droge… Në lagjen time kam parë gjithçka që mund të shihet. Aty ekzistonte presioni i vërtetë, jo të luash në “La Bombonera”. Një ditë, teksa luaja, më vunë 3 pistoleta në kokë! Frika nuk ekziston për mua”.
Kur flitet për Gary Medel, atëherë ndoshta është mirë të dihet historia e tij, fëmijëria e vështirë, në lagjet e varfëra të Kilit, aty ku narkotrafikantët, hajdutët, vrasësit, kalonin çdo ditë. Aty ku shpesh me top, Medel shihte edhe skena të dhunshme dhe regjistronte gjithçka.
E quan veten “pitbulli” dhe e shpjegon kështu: “Njerëzit mendojnë se pitbull është një lloj qeni i keq! Eshtë agresiv, por besnik! Kafshon vetëm kur duhet!”. Mjafton kjo fjali dhe ajo më lart për të kuptuar psikologjinë e një futbollisti që dikur pa vdekjen me sy në një aksident me makinë dhe ia hodhi me vetëm disa muaj në reanimacion.
U akuzua edhe për vrasje, por asnjë provë nuk u gjet kurrë, ashtu si motivi pse ajo vajzë u hodh nga kati i nëntë i shtëpisë së tij. U tha vetëvrasje, por askush nuk e besoi këtë gjë…
Shpesh, tifozët thonin për të: “Gary ka vdekur, por vdekja nuk ka këllqe t’i thotë të vërtetën!”. Dikur, kur Kili ndeshej me Argjentinën, po për moshat U-17, u desh ndërhyrja e policisë për ta qetësuar… Sherri me Messin është vetëm një karamele për Garyn, djaloshin e rritur në lagjet e varfëra të Santiagos, në Kili!
