Nga Ilir Kalemaj
S’ke ç’pret nga politika, kur hedhja tjetrit është kthyer në kulturë.
Nuk na e ka fajin veç elita, kur etja për fitim të shpejtë dhe makutëria triumfon mbi punën dhe arsyen.
Nuk e ka fajin njeri pse shohim punët e tjetrit shumë më tepër se bahcen tonë.
Lakmia e tepërt e papërputhur me aftësitë, krahas politikave të mbrapshta, po sjellin eksod të paprecedentë të trurit.
Shërbestarë që nuk shërbejnë por e kujtojnë veten shefa. Helbete kanë nga e marrin modelin.
Që konsumojnë më shumë llafe dhe energji në dallavere, sesa të jenë punë-mbaruar.
Nuk ecet përpara vetëm me 7 hile dhe 1 trimëri.
Një vend ku prej kohësh shkërdhatokracia ka zëvendësuar meritokracinë.
Ku nga 100 miliardë neurone, truri i një mase të konsiderueshme vë në punë vetëm disa syresh.
Ku vijohet të besohet se ka “drekë falas” në kapitalizëm dhe të gjithë do punojmë sipas mundësive por do hamë njëlloj si në komunizmin imagjinar.
Jemi një vend me më shumë ditë pushimi në vit dhe më pak eficencë për orë pune.
Ku vendet e punës në shtet, lakmohen, shiten dhe blihen si në pazar të gjësë së gjallë se kultivojnë parazitarizëm dhe përfitime të pamerituara në kurriz të publikes.
Një vend ku kultivohet mediokriteti dhe shpërblehet padituria.
Ku të përkiturit në turmë të jep një rehati të rreme.
Ku kokë-katrorët bëjnë ligjin dhe mendja sfilitet në përpjekjet për të siguruar mbijetesë.
Ku shitet sapuni për djathë dhe hahen rrenat ditën për diell.
A ka shpresë?
Patjetër që po, nëse mobilizohen të mirët, të diturit dhe ata që e duan këtë vend.
Ata që nuk e shohin shpëtimin te një teserë partie, por te aftësitë dhe djersa e ballit.
Ata që duan ta ndërtojnë të ardhmen në këtë vend dhe ta bëjnë të jetueshëm.
Që mos të vazhdojmë të jemi një çmendinë e madhe në mes te Europës. Së cilës i përkasim gjeografikisht por jo kulturalisht.
Që të jetojmë normalisht dhe të bëhemi më në fund një vend normal, ku puna e shpërblyer dhe besimi se te liria e zgjedhjes dhe të drejtat dhe liritë e individit të marrin përparësi ndaj cdolloj dogme.
Ku “pursuit of happiness” të jetë një mundësi për cilido grua dhe burrë, qytetar apo fshatar, të vjetër apo të ri që i ka rënë për hise të jetojë ne këtë vend.
Një vend që e ka bekuar Zoti dhe tradhtuar politikanët e tij.
