Nga Boldnews.al
Komuniteti Musliman Shqiptar nuk gjen qetësi prej dy dekadash, duke u përfshirë në një vorbull në abuzim me fondet, rrymat radikale dhe vrasje brenda zyrave të komunitetit. I pari Hafiz që mori drejtimin e këtij komuniteti pas rënies së regjimit komunist, Sabri Koçi, ishte edhe i fundit që e mbajti disi të qetë këtë bashkësi.
Që prej asaj kohe, shumë ngjarje të rënda kanë përfshirë komunitetin fetar më të madh në vend, drejtuesit e së cilës ngjajnë krejtësisht të shkëputur nga pjesa tjetër e besimtarëve.
Fillimisht konfliktet nisën nga administrimi i fondeve që mbërrinin në shuma të mëdha nga vende të huaja, një pjesë e tyre edhe nga organizata me nuanca të forta terroriste. Ndërtimi i xhamive, fondet për përhapjen e besimit, vlerat monetare të “dhuruara” për ndihma sociale, apo edhe administrimi i pronave të trashëguara, e kthyen Komunitetin Musliman në një “bankë ari”, të përqëndruar në pak duar.
Kjo shtoi ndikimin e rrymave të ndryshme, duke zbehur deri në venitje të plotë “muslimanzimin tradicional”. Koha kur klerikë muslimanë dhanë jetën për atdheun, duket e përfunduar, ndërsa ata emra të njohur që janë firmëtarë të aktit të Pavarësisë dhe më tej edhe kundërshtarë të regjimit komunist, as që u përngjajnë pasardhësve të sotëm të Komunitetit Musliman, veçanrisht në dy dekadat e fundit.
Në vazhëdën e këtyre problemeve, akti më i rëndë ishte ai i 13 janarit 2002, kur Sekretari i Përgjithshëm i Komunitetit Musliman Sali Tivari u vra në zyrën e tij. Ajo ngjarje edhe sot e kësaj dite mbetet e pazbardhur, ndërsa dyshimet ishin se kjo qe një vepër e ekstremistëve islamik, të motivuar nga organizata të ndryshme jashtë vendit.
Gjithçka më pas në këtë komunitet u vijua me konflikte të hapura nga drejtuesit, imamë të ndryshëm dhe deri me ndikim politik, që më së shumti grindeshin për ofiqe pushteti dhe të mira materiale.
Radikalizmi i fortë ekstrem, pësoi një goditje ndërkombëtare dhe kjo i dha pak frymë Komuniteti Musliman Shqiptar për pak kohë. Por nuk ishte e “shkruar” të ktheheshin në tabanin e dikurshëm të muslimanizmit tradicional shqiptar. Ndikimi turk me dy rrymat e saj “Gyleniste” dhe “Erdoganiste”, shtrinë duart në këtë institucion, që nën frymën e “modernitetit”, qëllimi mbetet krijimi i një lloj “Neo Osmanizmi”.
Edhe zgjedhjet e fundit në këtë komunitet nuk kanë shpëtuar nga rrymat okulte, të cilat matën forcat dhe vetëm njëra prej tyre fitoi (në këtë rast ka zëra se mbizotëroi sërish ‘rryma Gyleniste’).
Përtej tifozllëkut, se cila forcë okulte do marrte drejtimin edhe për pesë vjet të tjera të komunitetit fetar më të madh të vendit, në lojë u përfshi edhe pushteti politik i mazhorancës, që më shumë se të “kontrollonte këtë institucion”, kërkoi të rregullonte raportet në Ankaranë zyrtare…
