Protestat kundër shembjes së Teatrit nuk ndalen dhe të pranishmëve sot iu bashkuan Maks Velo e Fatos Lubonja.
Në sheshin përpara Teatrit Kombëtar sot u kujtua nëpërmjet një videoje ndërtimi i godinës në vitin 1945, që u përdor për gjyqin e parë komunist.
Analisti Fatos Lubonja, i cili ka bërë vetë burg politik, kujtoi atë kohë: “Erdha se kam bërë pjesë i gjyqeve dhe burgjeve të tilla farse. Gjyqi im dhe i shokëve të mi, që në fillim ishin komunist dhe pastaj ishin kundërshtar të regjimit. Për ne u organizua një gjyq farsë, dhe u dënuan me vdekje, ndërsa unë u dënova vetëm më burg. Për shokët e mi dënimi ishte shumë i rëndë, ata u pushkatuan, eshtrat nuk u janë gjetur akoma.
Një fjalim mbajti edhe Maks Velo, i cili tregoi se si ishte njohur me Fatos Lubonjën. “Unë Fatosin nuk e njihja më parë, por u njoha në burg. Nuk arrita ta kuptoj se si ky njeri pati një fuqi të jashtëzakonshme. Çfarë bëri, tha unë nuk dal në punë, jam dënuar heqje lirie, jo punë të detyruar. E merrnin zvarrë, e çonin në galeri dhe ai nuk punonte. Pastaj e merrnin zvarrë dhe e çonin sërish në birruc dhe nuk u thye deri në fund”.
Në një intervistë të gjatë për Gazzetta Dello Sport, De Biasi tregon sesi Armando Duka nuk e lejoi të merrte drejtimin e Italisë, ndërsa Boniek e “mashtroi” në momentin e fundit. Për të, kombëtaret janë shndërruar në mallkim.
Që kur u largua nga drejtimi i Shqipërisë, më shumë e kemi parë si opinionist sesa në rolin e trajnerit, rol që e ushtroi për një kohë të shkurtër Alaves në Spanjë. Keqardhja më e madhe për Ganni De Biasin është fakti që ishte shumë pranë stolit të Polonisë, por Boniek zgjodhi t’i besonte një trajneri vendas.
“Është një histori që nis më herët. Jam kontaktuar nga Boniek pëpara se ai të zgjidhte Naëalkan, trajnerin që ishte në Botëror. Ishte viti 2013, por isha në kontratë me Shqipërinë, ndaj nuk mund të bëhej asgjë. Zibi (Boniek) u bë i gjallë pak javë më parë, për të zëvendësuar pikërisht Naëalka. Një ditë u ndjeva trajner i Polonisë, kur Boniek më la takim në Romë për të përcakuar detajet. Kisha përgatitur edhe kostumin që do të vishja. Por Boniek nuk u ndje më dhe nga shtypi mësova që kishte zgjedhur një tjetër, për këtë më vjen keq. Zibi sigurisht që do të bëjë zgjedhjet që dëshiron, por në këtë rast ose nuk është shpjeguar mirë, ose unë nuk e kam kuptuar. Nuk kam asnjë pishman, por është hera e dytë që më ikën nga duart një kombëtare. Në 2016-ën presidenti i Federatës Shqiptare të Futbollit nuk më la të pasoja Conten tek Italia. Duhet të jetë mallkim”, tregon ai.
