Shumë fytyra trajnerësh ndërrohen çdo Botëror, përveç njërit: Oscar Tabarez, atij që tashmë nuk është thjesht një trajner, por një legjendë e pankinave në çdo ngjarje të tillë. Shumëkush e ka fiksuar ndryshe nga sa është tani, prej Botërorëve të kaluar.
Sepse ai më shumë se trajner i Uruguait, është mbret i tij. Me një dyshe brilante si Suarez–Cavani, ekipi i tij ka bërë sërish përpara këtë Botëror, duke dhuruar dhe lojëra e gola fantastikë, ndërsa ai ofron nga pankina pamjen unike të një njeriu që nuk i dorëzohet sëmundjen në dashurinë e tij të madhe ndaj futbollit uruguaian, për ta çuar sa më lart.
Tabarez është diagnostikuar me sindromën Guillain-Barré, një sëmundje autoimune që është shumë e rrezikshme dhe zakonisht shkakton paralizë që fillon në këmbë dhe përhapet në gjymtyrët e sipërme dhe fytyrë, duke rezultuar në fund me një humbje të plotë të çdo refleksi në të gjithë trupin.
Sidoqoftë, ai nuk është tërhequr nga drejtimi i ekipit, ku shihet se si mbi një shkop u jep udhëzime lojtarëve në fushë.
Tabarez është ulur në stolin e Uruguait për herë të parë në vitin 1988.
Ndodhi kjo pasi në drejtimin e Pejnarol-it, skuadrës me të famshme uruguaiane, fitoi titull Copu Libertadores, Champions League e Amerikës Latine. Dhe kjo bëri që t’i besohej më pas ekipi kombëtar.
Prej atëherë, me një ndërprerje të shkurtër pas vitit 2000, ai e drejton Uruguajin, duke e çuar të paktën deri te çerekfinalet e çdo Botërori.
Suksesin më të madh e shënoi para katër vitesh në Brazil, ku me lider në fushë Diego Forlan, Uruguai u rendit në vendin e katërt.
Tashmë në Rusi, ekipi i tij pret të përballet me Francën. Do jetë padyshim një duel yjesh në fushë.
Por sido që të dalë rezultati, Oscar Tabarez do të mbetet përgjithmonë një hero i të gjithë uruguaianëve.
Paterica e tij e afirmon këtë!
