Nga Boldnews.al
Ata ishin dhe janë dy, gjithnjë të pandarë kudo që kanë qenë duke rkijuar një kimi të bukur pushteti. Arbër Amazniku e kishte dhe e ka për nder të jetë gjithnjë poshtë Erion Veliajt, duke nisur që nga organizta “Mjaft” e më pas në ministri dhe Bashkinë Tiranë.
Një emër i përfolur jo pak, që si për dreq gjendet gjithnjë në paradhomën e një oligarku, apo biznesmeni që e gjezdis Maznikun dhe të singjashmit e tij të Rilindjes kudo në botë.
Dikush mund ta konsiderojë një “hamës” që vlerëson më shumë stomakun sesa mendjen, por Mazniku nuk është i tillë dhe nuk duhet ta “fyejmë” kaq shumë… Ai ka sqimë, është përzgjedhës, flet për projekte të mëdha, bisedon për investime në Bashkinë e Tiranës dhe gjithnjë gjendet në çdo delegacion ku diskutohet për shuma të frikshme investimesh e tarfesh, qofshin ato edhe si ide.
Së fundmi mbajti kryet e tavolinës në lokalin Nusret në Dubai, ndërsa shihte përballë biznesmenin e kudondodhur Samir Mane, majtas e djathtas ministrat Arben Ahmetaj, Belinda Balluku dhe ish-shokun e dikurshëm tek Mjaft-i, Endri Fugën. Ku kishte më mirë se kaq për të shijuar byftekët dhe mishin e përzgjedhur të pjekur nga duart e kuzhinierit Nusret dhe të pllacitur nga gojët e drejtuesve të Rilindjes?
Ata dinë të shijojnë dhe në këtë rast bie shprehja se “ku di gomari çfarë është tagjia”-sepse e pëlqyen shumë “tagjinë” e Nusretit. “Shumë i mirë ishtë byfteku”-tha Mazniku kur u pyet për shijen e saj, ndërsa mundohej të shpjegonte se video ishte nxjerrë nga konteksti. Në fakt shumë shpesh Rilindjes i dalin gjërat nga konteksti….
Po le të mbesim tek Mazniku, i cili nuk e ka për herë të parë që përflitet për lidhjet e tij me biznesin.
Dy vjet të shkuara bëri sikur edhe Prokuroria e kapur për “fyti” nga pushteti të niste hetimet mbi një delegacion të Bashkisë Tiranë që kryesohej nga Mazniku, që hëngrën, pinë, shëtitën e fjetën në hotelin luksoz në Barcelonë. Të gjitha shpensimet u paguan nga kompani “Fusha sh.p.k”, me drejtues biznemenin e futur në dhjetëshen e parë të oligarkisë, Shkëlqim Fusha.
Edhe aty në atë udhëtim Mazniku shkëlqeu. Ai di të shijojë ushqim dhe mbahet si “ekspert” i saj. Disa Rilindas kanë mësuar nga shijet e tij në udhëtime me oligarkë. Ndërsa Erion Veliaj është më diskret, e nxjerr Maznikun si “Mon Kukaleshi”. Vetë kryebashkiaku është ruajtës i mirë i vetes. Veliaj do preferonte që byftekun e Nusret ta merrte me vete në zyrë sesa të shfaqej plot makutëri në një nga lokalet më të shtrenjta në botë.
Veliajt është nga ata që thotë se “i pëlqejnë gjellët e katunarëve”, apo sa për tu shfaqur në kamera duke u servirur ushqim të varfërve, që paradoksalisht poshteti i ka lënë të tillë. Për të bërë udhëtime me oligarkinë e për të paraqitur projekte ka Arbër Maznikun. Dhe ky i fundit asnjëherë nuk refuzon, përkundrazi e kërkon të jetë edhe në krye të vendit ku shqyhet jo vetëm mish, por para publike, e ndërtohen fillimisht në mendje kulla e pallate shumëkatëshe.
Në fund ky “Mon Kukaleshi” pasi ngop stumakun vjen e zbraz xhepat në zyrën që ndodhet pranë Sahatit të Tiranës, e cila ëshe për pak kohë do të ketë atë paje të lirë, sepse shumë shpejt sahati i madh do të duket si një “orë xhepi” përballë monstrës së betontë.
Dhe një “Mon Kukalesh” do të gjendet gjithnjë, është dikush që qëndron afër kryetarit, pranë parasë dhe se ka aspak problem që edhe kur kapet gafil, të citojë disa shprehjë të mësuara përmendësh, ku flet shumë dhe nuk thotë dot asgjë, por për veshët e mësuar të Rilindasve është një justifikim i mirë, për tia hedhur edhe një herë si shumë herë lumit që turbullohet fare lart dhe të gjithë janë pjesë e atij oazi. Mazniku është këtu….!
