Nga Boldnews.al
Ishte 26 korrik 2017, Lali Eri përveshi mëngët e këmishës, u ul përballë këshilltarëve dhe me sytë nga kamerat ulte e ngrinte një bidon ujë me shprehjen që e përsëriti disa herë: “ja…, vetëm 50 lekë do të rritet çimi ujit, kaq sa kushton ky bidon”. Një shfaqje e shpifur që zgjati gjatë, ku duhet të dilte në publik ideja se Veliaj po tentonte të bindte anëtarët e Këshillit Bashkiak që të miratonin projektin e bashkisë për rritjen e çimit të ujit të pijshëm për qytetarët e Tiranës. Ashtu ndodhi, sikurse e kishte në skaletën e tij Lali Eri.
Me 31 vota, nga 61 anëtarë, propozimin e Bashkisë së Tiranës për rritjen e çmimit të ujit të pijshëm me 44%, nga 45 lek/ m3 në 65 lekë/m3 u miratua me ovacione… Ishin 25 votat e PS, dy të LSI, tre të PDIU dhe 1 votë e FRD që bënë të mundur plotësimimin e kuorumit dhe miratimin e projektvendinmit pas rreth 2 orë shfaqje.
“Tirana do ketë 24 orë ujë të pijshëm dhe nuk do ketë më depozita të pista mbi pallate”-tha Veliaj. Sot Tirana po thahet për ujë, edhe ai pak që vjen me orar fort të kufizuar, sjell llum dhe mbetje nga tubacionet e amortizuara, apo nga shkatisja e dherave që vijnë si dhuratë nga fadromat që hapin gropa pallatesh.
Kryabashkiaku i kryeqytetit që aktualisht kridhet në ujërat e pastra të deteve të huaja në pushime relaksuese, ka lënë Tiranën të thahet, duke rikthyer kohën e mëparshme me bidona të medhenj në duar që rendin pas autoboteve private që shesin ujë. E pasi të “shtrembërohesh” me ujin në duar, duhet të mbash radhën me fatura të kripura, për të paguar shtrenj shërbimin që kurrë nuk e merr, as në cilësi dhe as në sasi.
Tirana furnizohet në dy vendburime kryesore, të Selitës dhe Bovillës. Ndoshta është i pastër në gjenezë, por kur mbërrin tek konsumatorët ai nuk pihet, por shërben vetëm për larje dhe me shumë merak. Për konsum oburra në market. Dhe ashtu i lodhur, i stresuar dhe mbi të gjitha i zhgënjyer ulesh dhe hedh sytë nga televizori. Prap Erioni? Sërish ai duke e shitur veten si njeriu që mendon për kryeqytetin dhe që e ka transformuar në rrenjë. Përshtjellimi të mbyt mes nevisë së propgandës dhe realitetit të hidhur që bërtet kudo, por nuk ka zë televiziv apo pronarë mediash ndërtues pallatesh që ta japin të vërtetën.
I zhulosur nga mungesa e ujit, detyrohesh të dalësh në rrugë, aty ku të mbyt ajri i rëndë, ku të buçasin veshët nga makineritë e rënda oligarkike që janë në garë për ngritjen e pallateve te reja dhe kullave që të zenë edhe dritën e diellit. Ky është Lali i vertëte, ai i kullave, pallateve dhe oligarkëve, por Erin tonë na e shesin për “mall bio”, ndonëse produkti është si “mish Brazili” me hormone dhe salmonelë.
Sa të kthehet nga pushimet mos u çudisni kur Lali Eri të zaptojë televizonet duke treguar se ujë ka, që thatësira e madhe e vështirësoi pak gjendjen, por qytetarët e Tiranës do marrin shërbim më cilësor, pse jo në vend të ujit do “furnizohen me qumësht”. Sigurisht që një pjesë edhe do e kapërdijë këtë propagandë pasi bota virtuale e propagandës së madhe 4-vjeçare i ka futur disa qytetarë në haluçinacione se Lali është “Spidermani” i Tiranës.
