Gazetari Ylli Dylgjeri përmes një komenti në rrjet ka reaguar sërisht lidhur me memorialin e ushtarëve turq që dhanë jetë në mbrojtje të pushtetit të Presidentit Rexhep Tajip Erdogan, 3 vjet më parë, në grushtin e dështuar të shtetit.
“Nuk do të diskutohej kërkund në ajër, në tokë, në det, vendosja e këtij muri të zi mermeri që u ngul tinëzisht një ditë të nxehtë korriku te livadhet e Liqenit, në zonën e quajtur Gjiri i kurvave nga kodoshët politikë andej këtej Turqisë, dhe që sot heshtin, duke e lënë si “kopili në ferra” këtë send të zi të shkruar me emra turqish që shqiptarët si kanë njohur sa janë bërë kaq në këtë botë.
Çfarë kanë njohur atëherë shqiptarët?”, shkruan Dylgjeri.
Postimi nga Ylli Dylgjeri
Sikur Memoriali të pranohej qetësisht…
Sot nuk do kishim zhurmë mediatike. Nuk do shkruanin Portalet, FB, gazetat, mediat, politikanët, profesorët, akademikët, diplomatët. Nuk do kishim as mbi 6000 firma Jo-je në Peticionin Sejamini(deri në këtë orë që po hedh këto rradhë në FB).
Nuk do të diskutohej kërkund në ajër, në tokë, në det, vendosja e këtij muri të zi mermeri që u ngul tinëzisht një ditë të nxehtë korriku te livadhet e Liqenit, në zonën e quajtur Gjiri i kurvave nga kodoshët politikë andej këtej Turqisë, dhe që sot heshtin, duke e lënë si “kopili në ferra” këtë send të zi të shkruar me emra turqish që shqiptarët si kanë njohur sa janë bërë kaq në këtë botë.
Çfarë kanë njohur atëhere shqiptaret?
Ngjarja dhe viktimat që Bashkia Tiranë ka vendosur të përjetësojë nuk kanë asnjë lidhje me popullin dhe kombin shqiptar, dhe aq më pak me qytetaret e Tiranës
Më tej…
Me ardhjen e shtatorit, heshtjen do e shoqëronin financimet për filma dokumentar, kronika, vizita të nxënësve të shkollave turke joGyleniste, programe të sponsorizuara nga buxheti, ambasada turke, TIKA,
e të tjerë emra që do sajoheshin për të mbajtur gjallë jehonën përkujtimore të një grushti shteti të dështuar
në Anadoll që mbajti në pushtet mikun e Kryeministrit të tyre që se duan më ta shohin në pushtet.
Kështu do davaritej kjo ngjarje deri sa të harrohej ashtu si çdo Memorial tjetër që nëse si bëjnë shurrën apo e prishin me çti zërë dora kur kalojnë rastësisht andej kuriozët e Gjirit.
Në fund Memoriali do të kish fatin e përcaktuar në
këtë vënd dhe jo vetëm këtu në Shqipëri por edhe në perëndim ndodhin çudira me perkujtimoret.
Për ilustrim meqë jemi te veprat monumentale, më kujtua edhe busti i Heroit tonë Kombëtar Skënderbeu në Piazza Albania në Romë. Para do kohësh, duke pirë kafe me një mik në barin që ndodhet pranë monumentit, si provokator e pyes kamarieri italian:
Si quhet ky burri këtu mbi piedestal?
Më përgjigjet me sigurinë e italianit të ditur: emrin nuk ja kujtoj, por ka qënë dikur pronari i parë i këtij barit…