Për herë të parë shkova te tezja në fshat, pasi mbarova maturën. Jo pse unë dëshiroja, por ishte propozim i mamit, sepse ajo i mati e i çmati gjërat dhe më në fund më tha se kështu duhet të bëhet…
“Bijë, nuk ka rrugë tjetër! Pasi babai mori një pushim në det nga firma, ku ka të drejtë të shoqërohet edhe nga gruaja, pse të mos e shfrytëzojmë?! Ashtu-ashtu, ne nuk do ta shihnim detin me sy, prandaj shko ti në fshat te tezja, derisa ne të kthehemi”, më tha nëna, e cila ishte e gëzuar tej mase për mundësinë që kishte babi.
Ndonëse nuk ma ka ënda, u desh të pranoja që të humbisja në atë fshat të largët dhe malor, ku as dreqi nuk bënte vezë…
Të nesërmen u bëra gati dhe u nisa për në fshat, bashkë me një shoqen time të klasës, me të cilën isha katër vite rresht në një klasë në gjimnaz, e që ishte po nga i njëjti fshat. Prania e saj dhe fakti që edhe atje do të rrinim bashkë, paksa ma lehtësonte mërzinë. Unë nuk isha vajzë që kënaqet me pula, lopë, kuaj… Por, për mua ishin dy gjëra që i bëja me kënaqësi; mësimi dhe dashuria. Edhe në shkollë më njihnin si nxënëse të shkëlqyeshme, por edhe si “femër copë”, siç i dëgjoja djelmoshat të komentonin për pamjen time.
Pikërisht këto komente të djelmoshave më shtyn që të mendoj edhe për jetën seksuale, përpos mësimit, të cilit i përkushtohesha tej mase. Njëkohësisht, pamja dhe forma e trupit tim, e cila përcillej me një bukuri të pa rezistueshme, mundësonin që edhe profesorët t’më vardiseshin, se jo vetëm nxënësit.
“Ja, këtu banon tezja jote! Natyrisht, edhe unë këtu banoj, por shtëpitë nuk i kemi aq afër”, më tregoi me gisht shoqja ime e klasës, ndërsa autobusi iu afrua fshatit.
Ishte një fshat piktoresk, por i humbur fare në dynja. Nuk e kuptoja se si jetonin këta njerëz në një vendbanim kaq të vogël dhe kaq larg nga qyteti.
Me të mbërritur në oborrin e tezës sime, pashë se ajo mbytej nga punët e shumta që kishte. Në një qoshe lehte një qen, diku më larg pëllisnin lopët, kudo nëpër oborr shëtisnin pulat…
“E mjera tezja, sa shumë punë po bëka!”, më shkoi në mendje.
“Pa shihe-shihe kush më ka ardhur! E ke harruar krejt tetën!”, tha ime teze derisa afrohej kah unë. Pak më vonë erdhi edhe vajza e tezës, e cila, sa më pa, vrapoi tek unë dhe më shtrëngoi fort, më puthi ëmbël në faqe, ku njëra prej puthjeve ishte fare pranë buzëve.
O zot, sa shumë jam përmbajtur, kur në atë çast dëshiroja ta puthja në gojën e saj të lëngshme dhe shumë simpatike.
“Mezi kam pritur të të shoh, sepse shoqja jote e klasës më ka folur shumë për ty. Më ka thënë se djelmoshat lëpihen sa herë të shikojnë, ndërsa profesorët gjatë shpjegimeve sytë i mbajnë shpesh të ngulitur në trupin tënd”, më tha ajo.
“Me flet nga del shpirti, edhe ti s’po ma lëshoke rrugën, ë?! Më ke mahnitur edhe me trup edhe me bukuri, por edhe me aftësi komunikuese. Nuk e mendoja që një femër fshati mund të jetë kaq inteligjente dhe e fortë”, i jepja komplimente, të cilat, vërtet, i meritonte.
Ishte femra e parë që më bëri të mendoj për një aventurë, ndryshe nga që kisha përjetuar në qytet. Nuk e kuptoja veten pse më lindi kjo dëshirë.
Se edhe ajo e dëshironte këtë, u pa qartë…
“Eja e dashur të të përqafoj taman, sepse ai përqafim pak më parë ishte fals”, më tha kuçka fshatare, duke ma mbështjellë belin me krahët e saj të gjatë.
Sapo më shtrëngoi, filloi t’më puthë në faqe disa herë, por që gjithnjë e më shumë i afrohej gojës sime. Në një moment, sikur një hajdute dhe me shpejtësi të madhe më puthi direkt në buzë.
“O zot, sa shumë më joshi, sa që edhe unë e putha atë në buzët e shijshme katrore. Kjo i mjaftoi asaj që ta përsërisë këtë, por që me mjeshtëri diti t’i shndërrojë ato puthje në ndjenjë epshore, e që edhe trupi filloi t’më dridhej.
Pa vetëdije ia mbështolla belin e hollë me muskulaturë të shtrënguar, duke e përkëdhelur ngadalë dhe me shije. Më pas i futa duart nën bluzën e hollë, për t’ia prekur lëkurën e bardhë si bora, e cila kurrë nuk ishte ekspozuar në diell.
“Uh, sa e bardhë që je! Ta ha krejt trupin! By*** e mëdhaja”, i thashë nga ndjenja e kënaqësisë dhe dëshirës që ta kisha krejt lakuriq në shtrat.
“M’i kap gjinjtë! M’i shtrëngo! Shijoi se sa të forta janë!”, më urdhëroi ajo, veprim të cilin menjëherë e bëra…
Nuk e kishim problem nëse dikush do të na hynte në dhomë, sepse ne ishim në katin e dytë të shtëpisë, ku shkallët për t’u ngjitur lart ishin jashtë dhe shiheshin nga dritarja jonë…
*Histori e treguar per rubriken “Deire” ne The Sun
