Nga Boldnews.al
Mbledhja e Asamblesë së Partisë Socialiste u kthye në një funeral të madh me shtatë “arkivole politike”. Disa ishin gati në përlotje, të tjerë gëzim të brendshëm të pamastshëm, por “morti” nuk duhej “përdhosur”, ndaj qeshjet e lumturia u kamufluan pasi “viktimave” iu vendos një kurorë lavdie…
Kjo ishte një panoramë e trishtë e socialistëve ku shtatë ministra, njëri pas tjetrit ranë si gurë shahu me një fjalim të thatë, disi vlerësues për “viktimat” e vetë kryeministrit Edi Rama.
Ministrat që u larguan janë Senida Mesi, Zv.kryeministre, Arben Ahmetaj, Ministri i Financave, Damian Gjiknuri, Ministër i Infrastrukturës dhe energjisë, Ditmir Bushati, Ministër i Jashtem, Lindita Nikolla, Ministrja e Arsimit, Niko Peleshi, Ministër i Bujqësisë dhe Zhvillimit Rural, Sonila Qato, ministre e Sipërmarrjes dhe Biznesit dhe Mirela Kumbaro, Ministre e Kulturës.
Ra më shumë se gjysma e kabinetit, ndërsa vetë Rama surprizoi jo pak me njerëzit që do i zëvendësojnë, disa figura periferike, pa CV të qenësishme, pa kontribute dhe, pjesa më e madhe këshilltarë të kreut të qeverisë, apo bashkëpunëtorë që në kohën kur drejtonte Bashkinë e Tiranës.
Ministrat që i zëvendësuan janë Erion Braçe, Zv.Kryeministër, Anila Denaj, Ministre e Financave dhe Ekonomisë, Belinda Balluku, Ministre e Infrastrukturës dhe energjisë, Gent Caka, ministër i Punëve të Jashtme, Besa Shahini, ministre e re e Arsimit, Blendi Çuçi, Ministër i Bujqësisë dhe Zhvillimit Rural, Eduard Shalsi, Ministër i Sipërmarrjes dhe Biznesit, Elva Margariti, Ministre e Kulturës dhe shtesa ishte Elisa Spiropali, ministre për Marrëdhëniet me Parlamentin.
Gati në përlotje, ministrja e Arsimit Lindita Nikolla po “vajtonte” jo vetëm ikjën e saj, por edhe një lloj barre për gjashtë të tjetër, pasi revolta studentore dhe protestat masive në thelb kundër ligjit të Arsimit të Lartë u bënë shkak të këtij funeral politik. Me radhë më pas Mirela Kombaro që ishte në vitin e pestë si ministre me ndjeshmërinë e saj, nuk u përmbajt nga zia e humbjes së postit, duke spampuar një fytyrë të “vdekur politikisht”. Me radhë edhe burrat e tjerë Arben Ahmetaj, Ditmir Bushati dhe Damian Gjiknuri vajtonin pa lot, por me mimikë të vrerosur për ikjen nga pushteti.
Në çdo vend normal me demokraci të zhvilluar, rrotacionet politike dhe lëvizjet brenda një qeverie shihen si proces normal, por ajo që ndodhi në Asamblenë Kombëtare të PS-së i ngjau një funerali masiv, si tragjedi në një avion me kryepilotin Edi Rama dhe me shtatë anëtarët e “ekuipazhit” tashmë të konfirmuar sit ë vdekur… Por pikërisht “kryepiloti” që e hodhi avionin në greminë, po vetë doli si vajtues i shtatë viktimave të tij.
Kryeministri u mundua të japë shumë përgjigje me gjastin e shkarkimit masiv të ministrave të tij, por gjithçka po e bën jo në funksionin të zhvillimit të vendit, për të pasur më pak korrupsion, por për të shpëtuar veten. Po shkel mbi shtatë kufomat e tij politike, me qëllimin e vetëm ruajtjen e postit personal, duke sjellë në kabinet personazhe që nuk ja bëjnë kurrë dysh fjalën shefit, e për më shumë do të duan pak muaj që të krijojnë edhe ata lidhjet me oligarkët, futjen dorë në hambarin e madh të parave të korrupsionit.
Rama fitoi kohë, por në të vërtetë thjasht sa ka zgjatur edhe ca muaj funeralin e tij personal politik. E keqja nuk do i vijë nga të larguarit, ata sërish shefit të dikurshëm do i falin përdhosjen, sepse janë degët e një “peme” që rrënjët i ushqen me korrupsion, afera, dhe krim të organizuar. Ndaj ata si gjithë të tjerët e dinë se ka ardhur momenti mos kafshojnë dorën që i përkedheli, por të kapërcejnë mëzinë me shijimin e të mirave që u ofroi pushteti.
E sotmja ishte thjesht një funeral me “7 viktima” që i ngjanin vezirëve otoman dhe Sulltani Ramë, ka të drejtën tu presë kokat kur e mendon të arsyeshme.
