Bledi Shkëmbi rrëfen 302 ditët e tij si trajner i Tiranës. Pas largimit nga bardheblutë dhe emërimit në krye të Strugës, tekniku ka zhvilluar së fundmi një intervistë.
Për “Panoramasport” ai thotë se problemi më i madh i Tiranës së tij ishte mospasja e fushës ku luheshin ndeshjet.
Nga ana tjetër, ai pranon se faktori kohë vendosi në një farë mënyre ndarjen mes palëve. Falënderime për drejtuesit, por edhe shumë të fshehta të rrëfyera gjatë kohës si trajneri i Tiranës.
Do të kishit dashur të vazhdonit te Tirana? Unë e kam thënë, nuk e kam fshehur. Do të dëshiroja shumë të vazhdoja, të paktën edhe një vit. Pavarësisht shumë problemeve që patëm, mendoj që ajo skuadër ka brumë dhe me disa përforcime mund të bëhet shumë e fortë. Kjo sepse, pavarësisht rezultateve, jam i bindur se me mënyrën se si luanin janë një skuadër e fortë, një skuadër e mirë.
Që shkuam në atë pikë dhe patëm ato rezultate, ka shumë e shumë arsye dhe patjetër që është përgjegjësi dhe e imja dhe lojtarëve. Kjo nuk diskutohet, sepse duhet të bënim më mirë.
Duke parë këto, mendoj se me disa përforcime mund të bëhej një skuadër shumë e fortë dhe kjo ishte edhe arsyeja që unë doja të vazhdoja. Por, këto janë gjëra që duhet të sqarohen. Edhe unë edhe klubi kishim kërkesat tona, mundësitë tona, që në fund na çuan me mirëkuptim te kjo ndarje.
Pengu i sezonit të shkuar me Tiranën –Pengu im më i madh i këtij viti është se ne nuk kishim stadium ku të luanim, pra nuk kishim fushë. Dhe, ky ishte momenti më delikat. Unë e ndieja se ne duhet të kishim një shtëpi për të dhënë maksimumin, sepse një skuadër siç ishim ne, e re, e sapoformuar kishim nevojë për një shtëpi, kishim nevojë për tifozët që t’i kishim afër.
Dhe më e rëndësishmja, kishim nevojë për një fushë të mirë, sepse luanim të luanim futboll të mirë. Të paktën mendoj, se mënyrën se si luanim futboll e tregonim në çdo fushë. Ky është pengu im më i madh. Pra, në momentin tonë më delikat, kishim shumë gjëra kundër. Pastaj, për këtë jam i vetëdijshëm dhe nuk është justifikim, në momente të veçanta gabimet e disa arbitrave bënë që ne të mbeteshim aty poshtë, të mos e bënim atë hapin për t’u ngjitur lart.
