Nëse (ende) 28 anëtarët e BE janë me të vërtetë kaq të bashkuar, sa pohohet, kjo është një punë tjetër. Por të paktën për dy prej shumë çështjeve të mosmarrëveshjeve, të cilat e kanë futur për momentin në një banjë acidi raportin transatlantik, kjo mund të thuhet: evropianët i përmbahen marrëveshjes atomike me Iranin, megjithëse qeveria Trump e ka vënë Berlinin, Parisin dhe Londrën masivisht nën presion dhe e kërcënon me sanksione kundër firmave kryeneçe evropiane.
Nëse do të jenë në gjendje që ta nxisin Teheranin që të zhvillojë negociata për politikën agresive të vendit në Lindjen e Afërme dhe për armatimin raketor të tij, kjo është diçka tjetër. Edhe në konfliktin tregtar evropianët demonstrojnë unitet – dhe ofrojnë negociata për një përmirësim të qasjes në treg për produktet amerikane.
Në fund të fundit, as Bashkimi Evropian nuk është krejt i panjollosur. Por në rastin e partnerëve të ngushtë njeri nuk ia vë tjetrin revolen në kokë. Kjo bën vetëm që populli, për shembull ai gjerman, të shikojë Amerikën gjithnjë e më shumë si rrezik dhe si kërcënim. Kështu helmohen marrëdhëniet.
