Nazmia ka kërkuar që në “Shihemi në Gjyq” të përballet me vajzën, Artën. Nëna e 5 fëmijëve tregon për rubrikën e së “Dielës Shqiptare” se ndodhet në një vështirësi shumë të madhe pasi mban në shtëpi djalin e vogël të Artës, që është 3 vjeç.
Njëkohësisht, një nga vajzat e Nazmies nuk është në gjendje të mirë shëndetësore. Ajo nis të shprehet me fjalë të ashpra ndaj Artës, pasi kjo e fundit aktualisht është me bashkëshortin e tretë në jetë.
Arta ka 3 fëmijë, dy nga martesa e parë dhe djalin nga njohja e dytë. Me të dytin nuk ka celebrim sepse s’ka bërë divorcin me martesën e parë. Arta thotë se në shtëpinë e bashkëshortit të parë është keqtrajtuar.
Nazmie: Kam 5 fëmijë, por kjo fëmija këtu më ka dalë kot.
Arta: Po ti pse më ke sjellë mua këto? Pse të kam dalë kot unë ty? A jam fëmija jot unë?
Eni Çobani: Po si, i thuhet fëmijës ke dalë kot?
Arta: Jo, nuk kam dalë kot, kam dalë plot! Mos të më bëje!
Nazmie: Ka ikur burrë më burrë dhe çunin ma ka lënë mua, kam 3 vjet që e mbaj.
Arta: Ai i pari më la se isha me vuajtje, ky i dyti vdiq!
Nazmie: Si burrin e parë, si burrin e dytë, si burrin e tretë.
Eni Çobani: Pse, sa burra, sot Arta…
Arta: Ai vdiq! Nuk ekziston më!
Eni Çobani: Mirë, por ai ka qenë burri yt apo jo?
Arta: Po, por ka vdekur.
Eni Çobani: Mirë, tani shkove more të tretin?
Arta: Mora të tretin se nuk rrija më te kjo se nuk më mbante kjo mua, më la dy vjet rrugëve! Më përzuri nga shtëpia! Pse nënë është kjo se më la mua në katër rrugët e Durrësit? Ça nëne je ti moj?
Nazmie: Po çunin kush ta ka rritur? E ke 3 vjeç! Kam gocën e sëmurë!
Arta: Le ta kesh gocën e sëmurë, ç’faj kam unë?
Nazmie: As ha e as pi, 24 orë non stop, me gjithë babain tënd.
Arta tregon se ka pasur një martesë prej së cilës ka dy fëmijë. Është ndarë nga ky bashkëshort dhe ka njohur dikë tjetër që më pas ka ndërruar jetë. Djali i vogël që qëndron te Nazmia vjen prej kësaj marrëdhënieje. Njohjen e tretë s’ia pranojnë prindërit.
Arta: I pari më la se më vidhte varëset, më vidhte unazat, më rrihte, më bënte. Vjehrra më bërtiste, më thoshte vjehrra “ik, qërohu nga shtëpia, nuk të mbaj!” Vjehrra e parë!
Eni Çobani: Sa vite jetove me atë?
Arta: 13. vetëm me fyerje, me sharje, me të gjitha.
Eni Çobani: Ke fëmijë?
Arta: Kam dy, kam çunin 12 vjec, gocën 10.
Eni Çobani: Flet me fëmijët?
Arta: Jo, nuk flas se nuk m’i lënë fëmijët. Kur i marr në telefon, ma fikin telefonin. Jam shumë e sinqertë për këtë gjë se më ka ndodhur diçka, kam ndenjur dy vjet rrugëve, dy vjet kjo s’më shikonte me sy!
Nazmie: Ja do të të shoh me sy ty unë! Ti ike!
Arta: Ika mi! Ika! Ika, ika, mora burrë tjetër!
Nazmie: Kë pyete?
Arta: Pyeta veten time!
Nazmie: Ku i le fëmijët?
Arta: I lashë atje te babai i vet! Çunin e lashë te ty!
Arta thotë se prindërit s’binin dakord me burrin e dytë pasi e akuzonin që ishte drogaxhi. Sa për të tretin, Nazmia ka frikë se historia do të përsëritet.
Arta: Ka ndenjur 5 vjet me atë të dytin.
Eni Çobani: Nuk e doje as të dytin ti?
Nazmie: 5 vjet, e bëri me të dytin fëmijën. Nuk e doja.
Arta: Kjo nuk e donte se thoshte është… ku e di ti se ishte drogaxhi ai?
Nazmie: I thashë mos e merr se s’kishte shtëpi!
Arta: Ti moj ti, ku e dije se ishte drogaxhi ai se po flas kështu, ti thoshe se është drogaxhi, ai nuk ishte drogaxhi!
Nazmie: Ai u bë për rahmet!
Arta: Ku e gjeti drogën ai?
Eni Çobani: Si, e akuzonin prindërit që ai merrte drogë?
Arta: Po, po, më akuzonin të gjithë se nuk e donte njeri brenda shtëpie, e akuzonin kështu, as mua nuk më linin që të hyja brenda në shtëpi.
Nazmie: Jo, nuk e pranojmë se la dy fëmijët te burri i parë.
Eni Çobani: Pra znj. Nazmie, ju akoma s’e pranoni që kjo është ndarë nga burri i parë?
Nazmie: Edhe të tretin nuk ia pranojmë.
Arta: Po të tretin pse s’e pranon se ai është shumë i mirë! Ai për mua është shumë i mirë!
Nazmie: Nuk e dua se e ke gjetur vetë, varet si do të të ikë jeta më vonë!
Arta: Shumë mirë do të më ikë!
Nazmie: Siç të ka ikur me këta të tjerët!
Arta: Lëri ata të tjerët, ata ikën, vdiqën për mua! Po flas për këtë të tretin.
Nazmie: As këtë të tretin nuk e dua!
Arta: E dua unë! E kam marrë unë!
Nazmia i kërkon Artës që të marrë nga shtëpia djalin e saj të vogël 3-vjeçar pasi nuk mundet më ta mbajë.
Arta: I pari më la se më vidhte varëset, më vidhte unazat, më rrihte, më bënte. Vjehrra më bërtiste, më thoshte vjehrra “ik, qërohu nga shtëpia, nuk të mbaj!” Vjehrra e parë!
Eni Çobani: Sa vite jetove me atë?
Arta: 13. vetëm me fyerje, me sharje, me të gjitha.
Eni Çobani: Ke fëmijë?
Arta: Kam dy, kam çunin 12 vjec, gocën 10.
Eni Çobani: Flet me fëmijët?
Arta: Jo, nuk flas se nuk m’i lënë fëmijët. Kur i marr në telefon, ma fikin telefonin. Jam shumë e sinqertë për këtë gjë se më ka ndodhur diçka, kam ndenjur dy vjet rrugëve, dy vjet kjo s’më shikonte me sy!
Nazmie: Ja do të të shoh me sy ty unë! Ti ike!
Arta: Ika mi! Ika! Ika, ika, mora burrë tjetër!
Nazmie: Kë pyete?
Arta: Pyeta veten time!
Nazmie: Ku i le fëmijët?
Arta: I lashë atje te babai i vet! Çunin e lashë te ty!
Arta thotë se prindërit e akuzonin të ndjerin, bashkëjetuesin e saj të dytë që ishte drogaxhi. Sa për të tretin, Nazmia ka frikë se historia do të përsëritet.
Arta: Ka ndenjur 5 vjet me atë të dytin.
Eni Çobani: Nuk e doje as të dytin ti?
Nazmie: 5 vjet, e bëri me të dytin fëmijën. Nuk e doja.
Arta: Kjo nuk e donte se thoshte është… ku e di ti se ishte drogaxhi ai?
Nazmie: I thashë mos e merr se s’kishte shtëpi!
Arta: Ti moj ti, ku e dije se ishte drogaxhi ai se po flas kështu, ti thoshe se është drogaxhi, ai nuk ishte drogaxhi!
Nazmie: Ai u bë për rahmet!
Arta: Ku e gjeti drogën ai?
Eni Çobani: Si, e akuzonin prindërit që ai merrte drogë?
Arta: Po, po, më akuzonin të gjithë se nuk e donte njeri brenda shtëpie, e akuzonin kështu, as mua nuk më linin që të hyja brenda në shtëpi.
Nazmie: Jo, nuk e pranojmë se la dy fëmijët te burri i parë.
Eni Çobani: Pra znj. Nazmie, ju akoma s’e pranoni që kjo është ndarë nga burri i parë?
Nazmie: Edhe të tretin nuk ia pranojmë.
Arta: Po të tretin pse s’e pranon se ai është shumë i mirë! Ai për mua është shumë i mirë!
Nazmie: Nuk e dua se e ke gjetur vetë, varet si do të të ikë jeta më vonë!
Arta: Shumë mirë do të më ikë!
Nazmie: Siç të ka ikur me këta të tjerët!
Arta: Lëri ata të tjerët, ata ikën, vdiqën për mua! Po flas për këtë të tretin.
Nazmie: As këtë të tretin nuk e dua!
Arta: E dua unë! E kam marrë unë!
Arta i kërkon Nazmies një firmë për djalin e saj dhe i thotë se ajo nuk do të shohë më asnjërin prej tyre. Ajo madje vazhdon t’i thotë nënës “pse s’më abortove” duke mos kursyer fjalët e ashpra ndaj saj.
Arta tregon se bashkëshortin nga martesa e parë, ku ka përjetuar dhunë dhe s’ka përfunduar ligjërisht, e ka njohur me mblesëri nga mbesa e nënës, Nazmies me të cilën përballet në rubrikën e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan.
Bashkëjetuesin e dytë me të cilin ka një djalë 3 vjeç që jeton në shtëpinë e Nazmies, e ka njohur gjatë qëndrimit në një hotel kur u akomoduan pas tërmetit.
Eni Çobani: Kur u njohe me të dytin?
Arta: Që në 2020, qëkur ra tërmeti, u njoha vetë, pa gënjeshtra. U njoha vetë, kur ra tërmeti atëherë…
Eni Çobani: Po ku e gjete?
Arta: E gjeta në hotel, pastaj e dashurova, e mora. Unë këtë burrin e parë nuk e doja se më rrihte.
Eni Çobani: E kuptova. Dhe more të dytin?
Ardit Gjebrea: Ti në hotel jetoje apo ishe…
Nazmie: E mori sepse na ra tërmeti.
Ardit Gjebrea: Ah, prej tërmetit juve ju çuan në hotel përkohësisht dhe te hoteli që ju çuan përkohësisht, ti e njohe aty. E kuptova.
Arta: Po. Pa rrena!
Ardit Gjebrea: Pa rrena, sigurisht!
Djali nuk është i regjistruar me atësinë dhe mbiemrin e bashkëjetuesit të dytë. Duke qenë se martesa ligjore me burrin e parë s’ka përfunduar, ligji përcakton njohjen e atësisë vetëm të babait që është në trungun familjar. Arta kujton se firmën duhet t’ia japë Nazmia, por ligji parashikon tjetër gjë.
Që djali të marrë mbiemrin e të atit, duhet kryer divorci fillimisht, njohja e atësisë dhe gjithë procedurat e nevojshme. Bashkëjetuesi i dytë ka ndërruar jetë. Arta ka nisur edhe një njohje tjetër përmes rrjeteve sociale që familja s’ia pranon.
Ardit Gjebrea: Si ndodhi që u nda nga jeta bashkëshorti i dytë?
Arta: Burrit tim i ra infarkt.
Ardit Gjebrea: Sa vjeç ishte?
Arta: 39.
Ardit Gjebrea: Po këtë të tretin ku e njohe?
Arta: Këtë të tretin e njoha vetë, në Facebook.
Eni Çobani: Këtu është ndarë me familjen, është ndarë përfundimisht te i treti.
Nazmie: Rri se e njeh me Facebook-at kjo dhe i lë!
Arta: Nuk e lë unë këtë! E ke gabim mami im!
Ardit Gjebrea: Nuk e lë këtë të tretin?
Arta: Nuk e lë, do ta mbaj. Seriozisht do ta mbaj!
Ardit Gjebrea: Sa kohë ke që e njeh këtë të tretin?
Arta: Ka një vit.
Ardit Gjebrea: Shkon mirë?
Arta: Shumë mirë shkoj.
Ardit Gjebrea: Ku është ai, në Greqi apo këtu?
Arta: Po, në Greqi me letra.
Ardit Gjebrea: Dhe ti shkon në Greqi me të?
Arta: Po, prandaj ia lë çunin kësaj se nuk e marr dot!
Nazmia u shpreh se nuk ka dashur kurrë asnjë prej partnerëve të mëparshëm e as të tanishmin të vajzës së saj, Artës.
Për ish-bashkëjetuesine dytë të së bijës, i cili ka ndërruar jetë nga një infarkt dhe kanë një djalë 3 vjeç që jeton me Nazmien, thotë se ka vrarë dikë. Arta ngulmon se s’ishte faji i bashkëjetuesit të saj të ndjerë, por i personit tjetër që vdiq.
Nazmie: Unë e kam mbajtur, e kam rritur 3 vjeç! Më vjen keq për atë fëmijë, ka lindur i dobët! Nuk pinte ilaçe moj znj. Eni!
Arta: Nuk doja t’i pija ilaçet, nuk doja! Nuk doja t’i pija!
Ardit Gjebrea: Çfarë ilaçesh?
Nazmie: Ilaçet e bebit që të dilte çuni mirë.
Arta: Ka dalë çuni shumë i dobët.
Eni Çobani: Vitaminat.
Nazmie: Znj. Eni, e di ç’ka ndodhur? Vrau një burrë dhëndri!
Arta: E vrau moj se kishte arsyet e veta!
Nazmie: Ndenji dy vite në burg, ne e mbajtëm.
Nazmie: Po nuk e kishte fajin ai mi, e kishte fajin ai tjetri! Ai nuk e vrau! Ai veç me grusht i ra, por ai kujtoi se ishte gjallë! Patën një konflikt dhe i gjuajti, ai kujtoi se ishte gjallë, ai kishte vdekur, e futi dy vjet në burg e doli pastaj.
Ardit Gjebrea: Nuk kishte faj burri yt, e kishte fajin ai që vdiq?
Arta: Po, ai.
Nazmie: Fajin e pati ai, dhëndri!
Eni Çobani: Për çfarë e pati fajin ai?
Nazmie: Ashtu ishte ai, znj. Eni, ishte…
Arta: Si ishte moj?
Eni Çobani: Prandaj nuk e ke dashur as të dytin?
Nazmie: Po.
Arta: As të tretin nuk e do ti! Kë do duash ti mi?
Nazmie:Nuk dua asnjërin, dua atë të sëmurin që kam në shtëpi
