Sokol Mirakaj ka qenë shumë i vogël kur familja e tij, me vëllain, motrën, nënën e gjyshen, u transferua në kampin e Tepelenës. Ai nuk e kujton, s’ka se si, tmerrin e momentit të parë kur të hedhin nëpër kazerma, por jetoi aty aq sa për t’i krijuar kujtimet më vonë.
Sepse nëse një fëmijë mund të harrojë pamjet e shkretuara të vendit, s’mund të harrojë të ftohtin e urinë, dhunën e përbuzjen. As luftën e së ëmës që bënte ç’të mundte që fëmijët ta ndjenin sa më pak lemerinë ku po jetonin, menjëherë pas lindjes.
Të hënën në darkë, përballë gazetarit Blendi Fevziu në emisionin “Opinion” në TV Klan, Sokol Mirakaj ka rrëfyer atë eksperiencë të hidhur që kaloi në fëmijërinë e tij, ku sot disa zëra të lidhur emocionalisht me regjimin totalitar; duan t’ia heqin peshën e fajit.
“Nuk lamë fëmijë pas. Dolëm nga Ferri. Edhe pse po shkonim përsëri në internim ne dolëm nga Tepelena”,- tregon Mirakaj.
Në moshën 6-vjeçare, ai ka qenë në atë kamp, ku ata që përjetuan tmerret e atij kampi, e konsiderojnë si më të egrin, duke e identifikuar me Ferrin.
“Na lejonin të kalonim telat me gjemba, të policisë, na hapnin gardhin për të shkuar në shkollë dhe pastaj u kthenim përsëri në kamp. Kjo ishte për fëmijët. Ndërsa ata që ishin në moshë pune, nga 14-15 vjeç e sipër, do dilnin për të kryer detyrat që iu ngarkoheshin nga Drejtoria e Kampit. Për të mbajtur dru, për të prerë dru dhe për të mbajtur pleh. Na thonin gjithmonë se jeni të internuar dhe do t’i bindeni ligjit. Ne ruheshim me automatik në krah në derë të kazermës. Ishte kapter Selfo i famshëm, ku bënte apelin në mëngjes dhe në darkë dhe të gjitha familjet duhet të ishin aty. Askush nuk të lejonte të dilje nga kampi. Aty mund të ishin rreth 500-600 familje dhe jeta bëhej vetëm brenda rrethimit me tela me gjemba. Por kampi mund të ketë pasur mbi 2000 veta brenda një periudhë 4-vjeçare, megjithatë nuk jam shumë i sigurtë”,- tregon Mirakaj.
Sipas tij, në atë kamp nuk mund të flitet për kushte jete; por veçse për kushte vdekje. Ai u shpreh se një ditë, mbante mend nënën, kur i tregoi se 16 burra i kthyen nga puna, pasi duhet të hapnin varreza. Mirakaj theksoi se në atë kamp kishte aq shumë të vdekur, sa 16 burra i kthyen nga puna për të hapur varre. Ai tregoi se këto varreza u lëvizën tre herë nga vendi. Hera e parë, ishte vendosja e tyre jashtë telave të kampit. E dyta, i lëvizen nga aty, pasi kaloi udhëheqësi i famshëm dhe i pa varrezat duke shkuar për Gjirokastër dhe dha urdhër për t’i hequr. Hera e tretë, ishte kur na detyruan me vendos varret pas kazermave; pothuasje ngjitur me to. Mirakaj tha se ato varreza u shpërngulen me pjesë. Ai tregoi se personalisht ka ndryshuar varrin e gjyshes tre herë.
