Nga Alfred Draxler, BILD
Ai ishte perandori. Figura e dritës.
Franz Beckenbauer arriti pasurinë e tij më të madhe në lojë. Dhe do mbahet mend përgjithmonë. Një shprehje e famshme për të thotë: “Kur Franz hidhet nga dritarja, ai fluturon lart”. Por një ditë qielli u hap sipër tij dhe gjithë fatkeqësia ra mbi të. Në fund të fundit, kjo është tragjedia e një jete të madhe! Tragjedia e një njeriu të madh!
Franz Beckenbauer ishte miku im. Në kulmin e karrierës së tij, ne u ulëm në një makinë dhe u nisëm nga hoteli Adlon për në stadiumin Olimpik në Berlin. Ishte finalja e Kupës së Botës 2006.
Jashtë rrugët ishin të mbushura me ngjyrat e flamurit gjerman, fytyrat e fansave ishin të gëzuara. Këndohej me zë të lartë. Ai pa nga dritarja dhe më tha: “Mendoj se nuk kemi bërë punë të keqe”. Jo keq- ky ishte niveli më i lartë i vetëlavdërimit që i kalonte ndonjëherë në buzë.
Franz Beckenbauer ishte babai i ‘Përrallës së verës’ në vitin 2006
Pas ribashkimit, ‘Përralla e tij verore’ ishte ngjarja më e madhe në historinë gjermane të pasluftës.
Bota njohu një Gjermani të re. Një vend të qetë, të lumtur. Atë që politikanët nuk kishin arritur ta bënin në dekada, e arriti një futbollist nga Mynihu. Franz Beckenbauer, i lindur në një lagje punëtore në Giesing, katër muaj pas përfundimit të luftës. Babai i tij Franz punonte sekretar në postë. Nëna e tij, Antonie, të cilën më vonë e telefononte çdo ditë kudo që ishte në botë, e çoi në stacionin kryesor të trenit, ku erdhën me tren kampionët e botës të vitit 1954.
Në mes të turmës, Franzi i vogël u zotua se do bëhej vetë një futbollist i madh. Ai u bë më i madhi.
Ishte ai që i jepte topit trajektoren perfekte me goditjet e përsosura. Shpesh ishte i vetmi që largohej nga fusha me fanelën e pastër. Disa mendonin se stili i tij i lojës ishte arrogant. Të tjerë gjetën një fjalë më të përshtatshme: madhështor!
Me Franz Beckenbauer, topi mësoi si të bindej!
Në moshën 18-vjeçare, ai fitoi kontratën e parë me FC Bayern, paga bazë ishte 160 marka. Në moshën 19-vjeçare ishte futbollist i kombëtares, në moshën 23-vjeçare ishte kampion i Gjermanisë, në moshën 27-vjeçare ishte kampion i Europës dhe në moshën 29-vjeçare kampion bote. Në moshën 31-vjeçare, kishte fituar Kupën Europiane, që tashmë njihet si Liga e Kampioneve, për të tretën herë radhazi.
Shiriti i kapitenit në pjesën e sipërme të krahut të tij ishte si një tatuazh!
Më pas erdhi kurorëzimi kampion bote si trajner. Në vitin 1990 ishte shefi i ekipit në Itali. Ishte vetëm 44 vjeç. Në atë kohë u shkrep fotoja më e famshme e jetës së tij. Perandori duke ecur i vetëm nëpër fushën e stadiumit Olimpik në Romë me medaljen e artë në qafë.
A mendoi ai në atë moment se në jetë do ketë vërtet vetëm lumturi dhe sukses?
Ai ishte ylli i parë i popit në sportin gjerman dhe u shfaq shpesh në tapetin e kuq, duke u bërë ylli numër 1 i reklamave në Gjermani.
Mijëra herë e kam parë duke u ndalur për të nënshkruar autografë kur të tjerët ecnin përpara. “Nuk duhet të harrosh kurrë se nga ke ardhur,” më tha njëherë.
Me milionin që mori në ndeshjen e lamtumirës në Hamburg në vitin 1982, ai themeloi një fondacion që mbështeti njerëzit në nevojë deri në fund.
Viti i tij fatal ishte viti 2015
Franz e donte futbollin dhe gratë. Që në moshën 18-vjeçare kishte një fëmijë të jashtëligjshëm. Prandaj Federata Gjermane e Futbollit donte ta përjashtonte nga kombëtarja e të rinjve. Më pas u ra dakord që tani e tutje, ai duhej të flinte në një dhomë me trajnerin.
Dhe kur më vonë gjatë martesës së tij u zbulua se ai kishte një fëmijë me një grua tjetër, ai tha në një emision televiziv me një buzëqeshje që e kishte vetëm ai: “Shiko, Zoti është i kënaqur me çdo banor të ri në tokë”. Dhe gjërat dukeshin mirë. Ai u martua me Heidin e tij gjatë “Përrallës verore”. Ata kanë dy fëmijë, Joel dhe Francesca.
Por viti fatal i perandorit ishte 2015.
Në korrik, djali i tij Stephen, më i madhi nga martesa e tij e parë, vdiq nga një tumor në tru. Ai ishte vetëm 46 vjeç. Babai i tij qëndroi me të deri në fund. Në varrim e pashë duke ecur me kokën lart dhe mendueshëm. A po mendonte për kuptimin e jetës atëherë?
‘Kaiseri’ u tërhoq nga sytë e publikut
Më vonë ai tha: “Vdekja e Stephen ishte humbja më e madhe në jetën time. Unë kurrë nuk i kisha njohur problemet më parë”.
Në tetor të vitit 2015, Spiegel doli me titullin: “Përralla e shkatërruar e verës”. Bëhej fjalë për shpërdorimin e 10 milionë frangave zvicerane. Edhe pse deri sot nuk është provuar asgjë, as fondet e errëta dhe as blerja e votave për Kupën e Botës, Beckenbauer u mbulua me dyshime dhe gjysmë të vërteta gjatë viteve në vazhdim.
Një legjendë duhej të shkatërrohej.
Një operacion i vështirë në zemër në vitin 2017
Ai vuajti më shumë nga sa e kuptonte publiku. Thonë se kur sëmuret shpirti, trupi nis e bërtet. Në vjeshtën e vitit 2017, Beckenbauer iu nënshtrua një operacioni serioz në zemër. Vitin tjetër përsëri. Ai pati një atak në sy dhe nuk shihte më me syrin e djathtë. Më vonë iu vendos një legen artificial dhe së fundmi u tërhoq gjithnjë e më shumë nga publiku.
A besonte në jetën pas vdekjes Franz Beckenbauer, i cili ishte deri në fund pjesë e kishës katolike? Pak para ditëlindjes së tij të 75-të, ai u tha gazetarëve të BILD: “Ne kemi një shpirt. Ai vjen nga diku. Dhe besoj se do të kthehet atje në një moment. Nuk e di se kur do jetë ai moment”.
Dhe tregoi se lutet përditë: “Jam falenderues për jetën e bukur që më lejuan të bëja. Është e nevojshme që thuash faleminderit çdo ditë”.
Sot ne themi: Faleminderit Franz! Faleminderit për gjithçka ke bërë për këtë vend!
