Ka shumë arsye pse një futbollist profesionist mund të zgjedhë ta “ulë perden” në karrierën e tij.
Dëmtimet, pleqëria, dëshira për të kaluar më shumë kohë me familjen, të gjitha janë motive të vlefshme për t’i dhënë fund rutinës së pamëshirshme të trajnimit, ndeshjeve dhe vetësakrificës që nevojitet për të qëndruar në krye. Vetëm një, megjithatë, e mori vendimin e tij në apokalipsin e afërt.
Ish-portieri i Argjentinës dhe Mallorca, Carlos Roa, e ka shkurtuar karrierën e tij në Premier League, i bindur se bota do të përfundonte në momentin që filloi mijëvjeçari i ri. Një nga të mbijetuarit e shkëlqyeshëm të futbollit, më pas u kthye në fushë dhe vazhdoi të luante edhe pas vuajtjes së kanceri.
Që në fillim Roa tregoi elasticitet të admirueshëm. Si një i ri me Racing Club, ai u vu poshtë nga një periudhë serioze malarie, e marrë gjatë një turneu veror në Afrikë, por u kthye dhe, pasi u shpërngul në Lanus, udhëhoqi klubin e Buenos Aires drejt titullit të tij të parë në histori me fitoren e vitit 1996 në “Copa CONMEBOL”. Vitin e ardhshëm ai mori pushimin e tij të madh, duke shkuar në La Liga.
Një sezon i shkëlqyer debutues në 1997-1998 u pasua nga heroizmi i Kupës së Botës, pasi shpëtoi penalltinë e David Batty në një ndeshje të paharrueshme me Anglinë. Dennis Bergkamp, që konsiderohet si një nga shënuesit më të mirë të penalltive në historinë e Kupës së Botës, përfundoi ëndrrat e Argjentinës me 10 veta, por reputacioni i Roa u rrit shumë nga performancat e tij heroike gjatë turneut.
Pas kampionatit botëror, Manchester United ka qenë duke e vëzhguar dhe ishte gati të paguante 10 milionë dollarë për ta bërë trashëgimtarin e Peter Schmeichel në “Old Trafford”. Por ai nuk u bind. Roa ishte i bindur se mijëvjeçari i ri do të lajmëronte fundin e botës dhe u largua nga futbolli në vitin 1999.
Ai mori gjithçka që i nevojitet dhe dhuroi të gjitha pasuritë e tij, duke shkuar në Villa de Soto, një fshat i vogël në malet e Kordobës, ku jetonte në izolim me familjen e tij, në pritje të apokalipsit. “Nuk kisha dashur kurrë të bëhesha futbollist dhe nuk më mungon fare futbolli. Jam i lumtur pa futboll”, – pati thënë ai në një intervistë, pas gjashtë muajsh kërkimesh nga gazetarët.
Apokalipsi nuk ndodhi dhe ai pranoi të kthehet të luajë në Mallorca, por me kusht që nuk do të punonte të shtunën. Ndoshta jo për çudi, por Roa nuk arriti të kthehet në nivelin e tij të mëparshëm në Spanjë.
Ai pastaj kaloi te Albacete, ku e ndihmoi skuadrën në fjalë spanjolle të kthehen në La Liga. Në vitin 2004 bota e tij u trondit nga një diagnozë e kancerit në testikuj, duke e detyruar atë të dalë në pension edhe një herë. Ai shfaqi një vendosmëri ndaj sëmundjes dhe arriti ta mposht atë, por edhe të kthehet në futboll.
Roa nënshkroi me Olimpon në vendlindje, për t’u pensionuar në vitin 2006. Ai e tregoi historinë e tij në një intervistë të vitit 1999. “Unë kam qenë një i krishterë i keq. Kisha nevojë për besim, të merrja Biblën dhe të besoja se Perëndia do të më udhëheqë“, – ishin fjalët e Roas në qershor të vitit 1999, kur ai u largua nga futbolli dhe priste fundin.
