Carlo Ancelotti, fitues i çmimit “Johan Cruyff” për trajnerin më të mirë të sezonit të kaluar, rishikon karrierën e tij në një intervistë për “France Football”, që revista franceze publikon këtë të shtunë në specialen e saj për Topin e Artë.
Trofeu më i veçantë: “Gjëja e parë për të cilën mendoj është titulli i parë në Champions League, të cilin e fitova me Milanin në vitin 2003. Më pas mendoj për “La Décima” në 2014 dhe të 14-ën në 2022. Të gjithë menduan atëherë se karriera ime ishte në rënie pas përvojës sime tek Evertoni dhe Napoli, por ne fituam dhe ishte madhështore, shumë e veçantë.”
Skuadra e tij më e mirë: “Nuk është e lehtë… Klubet më të mira, mund të përgjigjem: Milani dhe Madridi. Ekipi më i mirë, vështirë të thuhet. Kam pasur nderin të menaxhoj lojtarë dhe ekipe fantastike. Nuk mund të rendis as lojtarët më të mirë që kam stërvitur. Njëmbëdhjetësha ime më e mirë nuk ekziston, është e pamundur ta bësh këtë. Do të ishte pothuajse mungesë respekti për ta bërë këtë. Vetëm portierë kisha Courtois, Casillas, Neuer, Cech, Buffon, Peruzzi, Van der Sar, Sirigu… Çfarë lojtarësh të jashtëzakonshëm. Si mund të zgjedhësh?”
Vendimi më i keq në karrierë: “Është e pamundur të marrësh vetëm vendime të mira në tridhjetë vjet. Për shembull, kam kaluar një kohë të keqe këtu, në Madrid, pas vitit tim të parë (duke iu referuar sezonit 2014-2015). Isha shumë pranë vazhdimit të kontratës, klubi donte të më mbante, por unë ushtrova shumë presion mbi pagën time dhe ata ndalën bisedimet (u shkarkua në fund të sezonit). Ishte një gabim, më i rëndi që mund të kemi bërë. Por nxora mësime.”
E shihni veten si trajneri më i mirë i 30 viteve të fundit? “Jo, nuk mendoj kështu. Kam fituar shumë, por trajnerë të tjerë edhe më shumë se unë: Ferguson, Guardiola apo Lobanovski. Dhe edhe sikur të mendoja se jam trajneri më i mirë i tridhjetë viteve të fundit, çfarë do të ndodhte? A do të më bënin një statujë? Jo, jo”.
