Artistja e famshme Selena Gomez, në një intervistë për “Rolling Stone”, ka zbuluar se dy vitet e fundit ishte në kërkim të mjekimit për sulmet e panikut që e mundonin, por më në fund u diagnostikua me çrregullim bipolar.
“Do të jem e hapur për këtë çështje. Unë kam qenë në katër qendra trajtimi. Mendoj se kur hyra në të 20-at, gjithçka filloi të errësohej, ndjeva se nuk e kontrolloja atë që ndieja, nëse ishte vërtet e mrekullueshme apo vërtet e keqe. Filloi me depresion dhe përfundoi në izolim. Nuk lëvizja dot as nga shtrati im. Nuk doja që dikush të fliste me mua. Shokët më sillnin ushqim, por askush nuk e dinte se çfarë po ndodhte. Ndonjëherë isha në shtrat për javë të tëra. Edhe të ecja poshtë më merrte frymën”, tha këngëtarja.
Selena sqaroi se nuk ka tentuar asnjëherë të vetëvritet, edhe pse e ka menduar shumë herë. Siç e përmend më pas, Selena tha se ka pasur gjithmonë përshtypjen se do të martohej në moshën 25-vjeçare, por fakti që kaloi dhe është ende beqare e bëri të ndihej e zhgënjyer.
“Më shkatërroi. Nuk mendoja se isha aq larg qëllimit tim. Është një budallallëk kur e mendoj tani, por në atë kohë mendova vërtet se bota ime kishte marrë fund edhe pse suksesi që ka përjetuar në muzikë ka qenë i madh, ajo vetë nuk e ka ndjerë asnjëherë se “përshtatet në industri”. Unë kurrë nuk kam qenë në klubin e vajzave të lezetshme. Vetëm Taylor Swift ishte shoqja ime e vërtetë. Të gjithë ata rreth meje jetuan një jetë kaq të plotë. Edhe unë e kisha atë pozicion, por nuk isha shumë e lumtur. Të mirat materiale nuk më bënë të lumtur. Nuk e dija kush isha”, thotë Selena.
Siç deklaroi më pas, episodi i saj i parë psikotik ishte në vitin 2018. “Po dëgjoja zëra. Ata po më mbysnin. Kalova muaj në një gjendje paranojë, pa mundur t’i besoja askujt. Mendova se të gjithë jashtë donin të më sulmonin. U ndjeva sikur isha larguar. Nuk ishte më një pjesë e imja që ishte atje”, thotë ajo. Megjithatë, në një kohë të shkurtër ajo gjeti një psikiatër që e liroi nga disa barna të panevojshme. “Ai me të vërtetë më udhëzoi. Por më duhej të kujtoja se kush jam.
U desh shumë punë për të pranuar që jam bipolare dhe për të mësuar të përballem me të, sepse është diçka që nuk largohet kurrë. Tani jam 30 vjeç dhe i kujtoj vetes se nuk do të isha këtu nëse nuk do të ishte episodi psikotik, po të mos ishte kjo diagnozë.
Unë mendoj se ndoshta do të isha një tjetër entitet i bezdisshëm që dëshiron të veshë rroba të bukura gjatë gjithë kohës. Më trishton të mendoj se kush do të isha”.
