Ndoshta mund të mos e keni kuptuar, por urina është “ari i lëngshëm” i trupit tuaj, për shkak se ka shumë përdorime dhe cilësi të habitshme. Ushtarët e Luftës së Parë Botërore lidhnin në fytyrë çorape të lagura me urinë si mbrojtje kundër armëve kimike. Ja cilat janë disa nga mënyrat përmes të cilave urina ka kontribuar në zhvillimin e njerëzimit.
Është përdorur si antiseptik për të paktën 2000 vjet
Para mjekësisë moderne, kur një plagë e vogël mund t’i merrte jetën një njeriu, urina përdorej si një antiseptik primitiv. Plini Plak e rekomandonte urinën për trajtimin e pickimeve të akrepave, kafshimeve të gjarprit, kafshimeve të qenve të tërbuar, për plagët, djegiet dhe shumë dëmtime të tjera. Urina ka një veti antibakteriale që lidhet drejtpërdrejt me përqendrimin e ures, metabolitit kryesor në urinë.
Romakët i pastronin rrobat e tyre me urinë
Ure dekompozohet në dioksid karboni dhe amoniak, dhe është kjo ajo që i jep urinës erën e saj të fortë. Amoniaku është një nga përbërësit kryesorë të pastruesve të sotëm në shtëpi, dhe kjo shpjegon edhe përdorimin e urinës së ndenjur si një pastrues i zakonshëm i rrobave në Perandorinë Romake.
Deri në shekullin e I-rë të erës sonë, enët për mbledhjen e urinës vendoseshin në cepat e rrugëve, jashtë bujtinave dhe brenda banjove romake, Madje perandori Vespasian vendosi
një taksë mbi mbledhjen e saj. Disa fullonicae (lavanderi romake) e siguronin furnizimin me urinë direkt nga banjot publike përmes tubave.
Disa barna kundër infertilitetit janë prodhuar nga dy hormone që gjendet tek urina
Piero Donini, shkencëtar në kompaninë farmaceutike italiane “Serono”, nxori dy hormonet, FSH dhe LH, nga urina e grave pas menopauzës në vitet 1940. Në vitin 1957, endokrinologu Bruno Lunenfeld kontaktoi “Serono”për të kryer një provë nëse hormonet mund të përdoren për të kuruar infertilitetin.
Sfida e tyre më e madhe, ishte mbledhja e shumë litrave urinë nga gratë pas menopauzës, për të nxjerrë sasi të mjaftueshme hormonesh. Për fat të mirë, Vatikani ishte një aksioner kryesor i “Serono”. Përmes nipit të tij Don Xhulio Paceli, një nga drejtorët e kompanisë, Papa Piu XII e bindi popullatën e madhe të murgeshave pas menopauzës në Itali “që të mblidhte çdo ditë urinën për një kauzë të shenjtë”.Murgeshat në të gjithë Italinë ia dhuruan urinën e tyre kompanisë “Serono”, që arriti të krijojë barnat kundër infertilitetit Pergonal dhe Menopur, që përdoren ende sot.
Ka shkaktuar jo pak luftëra
Baruti përmban 75 për qind nitrat kaliumi (kripë), 10 për qind squfur, dhe 15 për qind qymyr. Deri në mesin e shekullit XIX-të, nitrati i kaliumit importohej ose nga India ose prodhohej nga urina e ndenjur. Luftërat e shumta të Evropës, nxitën një nevojë të vazhdueshme për urinë me synim prodhimin e barutit.
Në vitin 1625, mbreti Çarlsi I i Anglisë porositi mbledhjen e urinës së kuajve ndërsa në vitin 1627 firmosi një dekret të ri mbretëror që u kërkonte nënshtetasve të tij ta mblidhnin urinën e tyre në “enë të përshtatshme”.Deri në vitin 1865, në fundin e Luftës Civile në SHBA, gratë në shtetet e Konfederatës u udhëzuan ta “ruanin urinën e tyre”me synim prodhimin e sa më shumë baruti.
Në Egjiptin e Lashtë, urina përdorej për zbulimin e shtatzënisë dhe gjinisë së fëmijës
Testi i sotëm i shtatzënisë “Clearblue”, mat nivelet e gonadotrofinës korionike njerëzore (HCG) tek urina. Por testi i parë i njohur i shtatzënisë DIY përshkruhet në Papirusin e Berlinit që në vitin 1350 Para Erës Sonë. Gruaja urinonte mbi dy grushte me grurë dhe thekër.
Nëse mbinin në të dyja rastet, ajo ishte shtatzënë. Nëse rritej gruri, do të lindte djalë; nëse rritej thekri, do të lindte vajzë. Nëse nuk rritej asnjeri, ajo nuk ishte shtatzënë. Shkencëtarët modernë e testuan këtë metodë në vitin 1963 dhe zbuluan se ajo identifikoi saktë 70 për qind të shtatzënive.
Doza e parë e penicilinës në botë u prodhua nga urina
Më 12 Mars të vitit 1942, Ana Miler – një paciente 33-vjeçare e sëmurë me septicemi në Spitalin Jeil -Nju Hejvën – u bë personi i parë që u kurua me penicilinë. Antibiotiku i sapo zbuluar nuk ishte aprovuar ende në SHBA, dhe prodhimi i kësaj barne ishte një proces shumë i ngadaltë. Por urina e Miler ndryshoi gjithçka.
Për shkak se 40-99 për qind e penicilinës del e pandryshuar përmes urinës, mjekët e Miler vendosën ta përdorin urinës e pacientes për ta sintetizuar nga e para penicilinën. Edhe kur u shërua Miler, shkencëtarët vazhduan të mblidhnin urinën e pacientëve derisa ilaçi nisi të prodhohej në shkallë industriale.
