Nga Dritan Kaba
Kur po shkoja në zyre sot, afërsisht rreth ores 10, në bordurën rrethuese të stadiumit “Selman Stermasi”, gjeta të ulur një burrë në moshë.
Kishte ngritur koken karshi diellit dhe ishte mbeshtetur tek hekurat rrethues. Kur e pashë në atë gjendje me sytë e mbyllur mendova se duhet të kishte ndonje siklet edhe ishte ulur për shkak të ndonjë pamundësie për të levizur.
Iu afrova edhe e pyeta nëse kishte nevojë për ndonjë ndihmë dhe bëra gati telefonin për të formuar numrin 127! Përgjigja e tij më qetësoi në pjesën e parë të saj. Më tha që ishte ulur aty për të marrë pak ngrohtësi nga rrezet e diellit.
Pas përgjigjes e kuptova që po i gëzohej rrezeve të dielit. Më pas i thashë që do bësh mirë të shkosh tani në shtëpi se po shkon ora 10 dhe mund ta gjobisnin për shkeljen e rregullave të vendosura me videoselfie. Ai mu përgjigj aty për aty shumë i qetë.
Po të më vendosin gjobë, unë gjithsesi nuk kam me çfarë ta paguaj!!! I thashë se bën mirë të shkosh në shtëpi për shëndetin e tij.
Duke ndenjur në shtëpi mund të mbrohesh më mirë nga virusi. Ai ma ktheu me pyetje. A të fusin në burg nëse nuk e paguan gjobën? Për ta frikesuar pak, por edhe për të vazhduar bisedën i thashe po ka mundësi edhe kjo gjë! Ai mu kthye sërish: Atëherë po rri jashtë, të paktën në burg do kem ushqimin e siguruar.
Askush nuk kujdeset për ne, vazhdoi ai. Kisha një pune roje më parë ma ktheu, sikur të kishin kaluar vite. Plotesoja pensionin e pakët. Me atë rrogë 200 mijë lekeshe mbyllja faturat e ujit, të dritave dhe ilaçet e mija edhe të gruas. Tani nuk i kam më! Me çfarë do jetoj vazhdoi ai. Më pikuan në shpirt fjalët e tij. Iu afrova më shume e pyeta ku e kishte shtëpine. Ishte rrugës në drejtimin e zyres time.
I thashe, hajde ikim bashke sot, mos rri më se nuk bën mirë. Gjatë rrugës ndalova në një perimeshitës edhe iu luta të pranonte diçka nga unë. I bleva portokalle dhe mollë i thashë, merri lag gojën me gruan. Ai me pa ne sy dhe me tha- Faleminderit, por ja sot po e lagim, gojën po nesër? Mu mblodh një lemsh në fyt dhe nuk dija si t’i pergjigjesha. I dhashe qesen e frutave edhe i urova ditë të mbarë.
Nuk mund të vzhdohet kështu. Pandemia ekonomike ka filluar të jape efektet e saj. Shumë më të mëdha, pasojat do jenë ditët në vijim për shumë shtresa shumë të qytetarëve shqiptarë.
Dua t’i bëj një thirrje Kryeministrit:
Edi mos rri po duku, por jo me videoselfie!!! Mirato paketat e opozitës. Anullo koncensionet grabitqare! Ofro paketën sociale.
Leri dënglat dhe mesazhet fallco në inboxet e gazetarëve!
Shqiptarët sot po vuajnë jo vetëm pandeminë e virusit, por edhe tënden,
DIl Edi duku! Leri tenderat pa garë. Edhe në këto ditë shpërndave 51 milion euro, për miqte e tu. Anulloji ato. Jepja shqiptarëve, se janë taksat e tyre!
