Nga Boldnews.al
Kur erdhi në Shqipëri, Ambasadorja Audrey Glover, që kryesoi ekipin e vëzhguesve të ODIHR tha se nuk kishte pasur asnjëherë eksperiencën e vëzhgimit të zgjedhjeve njëpartiake.
Ndoshta kjo deklaratë e bërë pak javë më parë nga Glover shpjegon më së miri atë që sot ODIHR në deklaratën e parë pas votimeve të 30 qershorit nuk dinte si të klasifikonte procesin.
Ambasadorja, me cilësinë e kryesueses së vëzhguesve të ODIHR, shmangu përgjigjet nga pyetjet e drejtpërdrejta, duke pohuar se raporti përfundimtar mbi vlerësimin e zgjedhjeve do të bëhej pas dy muajsh.
Glover u pyet në mënyrë të drejtpërdrejtë nëse zgjedhjet ishin të lira dhe të ndershme, ndërsa ajo u përgjigj “nuk e përdorim më të lira dhe të ndershme, por nuk ka kuptim, se mund të jenë të lira por jo të ndershme dhe e anasjelltas”.
Përgjatë një konference që zgjati rreth 60 minuta, Glover nuk ishte në gjendje të klasifikonte votimet shqiptare me ndonjë nga termat apo vlerësimet e përdorura deri më tani nga OSBE/ODIHR.
Madje aq e hutuar u shfaq Ambasadorja, sa u shpreh se me rëndësi do të ketë procesi i ankimimeve në gjykatë.
Kjo është shprehja standarde e vëzhguesve pas proceseve zgjedhore, por kjo s’ka lidhje me votimet e 30 qershorit. Dje pati vetëm një palë dhe me atë që pret të ndodhë Ambasadorja Glover, i bie ankimimin në Gjykatë t’a bëjnë pikërisht ata që organizuan procesin, e menaxhuan, numëruan votat dhe shpallin rezultatin.
Në kushte të tilla vështirë që Glover apo çdo vëzhgues tjetër ndërkombëtar apo vendas do të mund të bërë vlerësimin mbi ankimimet dhe trajtimet e tyre.
Po kështu Glover u pyet nëse mundet t’i çertifikojë zgjedhjet, qoftë duke pohuar nëse ato janë ose jo një hap përpara në krahasim me zgjedhjet e kaluara.
Edhe këtu Ambasadorja habiti jo pak me përgjigjen, kur tha se certifikimin për zgjedhjet e bëjnë institucionet shqiptare, dhe jo OSBE/ODIHR.
Kjo është hera e parë që në një raport paraprak vëzhguesit ndërkombëtarë nuk janë në gjendje të përcaktojnë as nëse procesi ishte një hap përpara ose jo, krahasuar me zgjedhjet e kaluara.
Momenti i tretë që Glover sërisht nuk dinte çtë thoshte ishte pikërisht ai kur u peyet nëse me standardet e këtyre zgjedhjeve a mundet që Shqipërisë t’i happen ose jo negociatat në muajin tetor.
Gjithashtu Ambasadorja u pyet lidhur me mospërputhjen mes numrit të fletëve të gjetura në kuti dhe atyre që rezultojnë se kanë votuar, por tha se nuk kishte një informacion me këtë çështje, duke iu shmangur sërisht një përgjigjeje konkrete.
Me pak fjalë, Glover pas 30 qershorit respektoi thjesht procedurën e daljes si vëzhguese apo si drejtuese e misionit të vëzhguesve me një deklaratë paraprake, në të cilën përmendej çdo gjë, që nga protestat e opozitës, dhuna e tyre, mediat, presioni mbi të, kandidatët dhe mungesa e rivalëve, mungesa e hapësirës mediatike, presionet e palëve mbi votuesit.
E vetmja gjë që në deklaratë nuk u gjet dhe nuk u pohua ishte vlerësimi nëse 30 qershori ishte sipas standardeve të OSBE/ODIHR apo i ngjashëm me ndonjë nga proceset që Glover apo kolegë të saj vëzhgues kishin monitoruar më parë.
Dhe ndoshta i gjithë konfuzioni sot i Ambasadores Glover lidhet pikërisht me atë, që ajo dhe kolegët e saj, nuk kanë eksperiencë nga monitorimi i zgjedhjeve njëpartiake, çka do të thotë se ndoshta mund t’a kenë të vështirë si t’a klasifikojnë 30 qershorin e Rilindjes.
