Kreu i Partisë Shqiptare Atdheu, Kreshnik Osmani e sheh të zymtë zgjidhjen e situatës dhe sidomos pozicionin e ndërkombëtarëve. Në një analizë të detajuar, Osmani analizon rolin e secilit prej shteteve mbështetëse të Shqipërisë. Ai i ndan rolin dhe pozicionin e secilit prej tyre, sipas interesave si dhe shpjegon se pse Amerika ende nuk është pozicionuar qartë në këtë vorbull debatesh dhe situate të tensionuar mes forcave të mëdha politike.
Deklarata e plotë
Palmer jep deklarata më pranë Ramës, Engel jep deklarata më pranë opozitës dhe keto deklarata tregojnë se Amerika nuk ka vendosur ende të ketë një pozicionim më të qartë lidhur me konfliktin politik ne Shqiperi, dhe se keto qëndrime janë të diktuara edhe prej korenteve dhe kontradiktave ndërmjet vete zyrtareve amerikane, per menyren sesi e shohin, e lexojne dhe e trajtojne konfliktin politik ne Shqipëri. Vete fakti që Amerika nuk zgjedh te pozicionohet qarte, prere dhe fort është tregues se përveç stabilitetit te pergjithshëm te nje vendi aleat te NATO-s, ata po u tregojne shqiptareve se nuk mund t’i detyroje askush dhe asgje që të mbajne anë ne konfliktin ndermjet nje klase politike te tere të rene tek syte e tyre dhe strategjia (terhiqe mos e keput dhe as mish as peshk) është argumenti me i qarte se amerikanet jane plotesisht kunder te gjithe kastës dhe jane per gjak te ri politik ne Shqiperi. Deklaratat e dala prej zyrtareve amerikane deri ne keto momente, tregojne qarte se ato jane produkt te skemave te lobingut me shume sesa nje qendrim i qarte zyrtar i Departamentit Amerikan te Shtetit i cili jo pa qellim ka zgjedhur qe ne kete faze te mos perfaqesohet ne Tirane me profilin me te larte politik te USA-s ne Tirane, por me zv-ambasador. Te gjithe ata politikane e anal/ iste qe perpiqen te shkepusin gjysma apo çerek fjalesh nga x apo y deklarate e ketij apo e atij zyrtari amerikan, per ta investuar politikisht ne konfliktin e brendshem, jane tentativa idiote qe kane per qellim per te instrumentalizuar politikisht qendrimet e vendit aleat, per te shpartalluar mendjet e shqiptareve, te cilet besojne ende tek Amerika. Tek ajo Amerike e cila është e vendosur qe ende te mos thote asgje, pervec interesit te saj madhor “stabiliteti rajonal”.