Nga Boldnews.al
Në një ditë Krishtlindje edhe politika llum e jona mundohet që t‘i shmanget komenteve, daljeve të shumta publike dhe deklaratave të gjata. Si për të bërë “ritualin”, shfaqen pak minuta para kamerave dhe japin një mesazh, që përgjithësisht është standart ku flasim për më shumë paqe e begati. Urime të pa sinqerta, por të paktën për një ditë e lenë të qetë popullin në meditimin e përditshëm…, por dikush ta prish qetësinë, të përzien festën, të shfaqet si i “dërguari i Rilindjes në tokë”…. Ai është Lali Eri.
Për një orë pa shkëputje ky klloun politik, i mbështjellë me rrobën e përhershme të mashtrimit, trillimit e propagandës, që jeton me “kamera në kokë”, sot e teproi. Si fillim zgjodhi televizionin që e ka ledhëntuar më shumë se kushdo, “Top Channel” për të treguar për punët e përditshme, familjen, ndotjen, festat, të ardhmen, e çdo gjë tjetër të sajuar.
Nuk çuditet kush që Erion Veliaj të bën hije kudo me daljet e tij publike televizive, por arrin deri në atë pikë sa përdor fëmijët jetim për të propaganduar veten. Bashkinë e kishte të hapur për jetimet e shtëpisë së fëmijës “Zyber Hallulli” në Tiranë.
Ai fliste, bente si njeri i prekur, sikur lodron, që është njeri që futet në botën e fëmijëve, shpërndau dhurata. Dhe të gjitha këto veprime, sigurisht para dy kamerave që fokusoheshin jo në gëzimin e pastër të fëmijëve, por në fytyrën, disi të “pafytyrë” të Lali Erit. Jetimet e vendit detyroheshin e instruktoheshin që ti afroheshin Lali Erit për ta falenderuar dhe krijuar atë skenar të parapërgatitur në kokën e regjisorit, skenaristit dhe aktorit protagonist Erion Veliaj.
Përse edhe këtë ditë përunjësie në vetvete duhet të shfaqet një zyrtar lokal, detyra e të cilit është të qeverisë dhe jo të shfaqet si Hyjni? Sepse gjithçka që ka krijuar Lali Eri e ka bazuar në propagandën e ulët, që në çdo qoshëze të Tiranës ku mbillet një pemë, dy punojnë dhe tre filmojnë. Ai shfaqet çdo ditë në media, në fundviti me veshjet e kohës në frymën e “festive”.
Është në gjendje të pushtojë çdo media të madhe dhe portale të finacuara prej tij. Për Lali Erin punon një staf i madh në zyrat e (piarit) që kanë për detyrë të përgatisin kronikat për këtë “shpëtimtar” të vendit.
Basti më i madh që mund të ngrihet është pyetja: A mund të ketë një moment të vetëm që të mbillet një pemë, inagurohet një shkollë, apo pastrohet një kazan plehrash pa dalë Lali Eri në televizor? Vështirë të vijë ajo ditë, të paktën për aq kohë sa ky personazh që zapton ditën e Krishlindjes dhe shfrytëzon jetimët për një koronikë televizive.
