Analisti Ilir Demalia ka reaguar pas deklaratave të kryebashkiakuat Erion Veliaj këtë të mërkurë, i cili foli për një marrëveshje me artistët për Teatrin Kombëtar.
Demalia i quan “të mjerë” dhe “artistë që shiten për pesë aspra”, ata që kanë pranuar një marrëveshje për shembjen e teatrin, që sipas tij nuk duhet të shembet.
“Te mjerë por akoma nuk keni pare fundin që pasi të shëmbet teatri do mbushet me mut jo vetëm Biblioteka Kombëtare, jo vëtëm arkivat e Bashkisë nga që Rama-Velia prishën gjithë kanalizimet me garazhin dhe sheshin që ndërtuan, po do përmbyteni dhe ju në këtë ndyrsirë që u shitët për pes aspra o pseudo artistë dhe intelektuale zgërgjesh”,shprehet ai.
Reagimi i plotë
Artistët dhe intelektualët në botën e qytetruar janë në luftë me pushtetet se janë self-made.
Kamë shkruar gjatë gjithë kësaj kohe për problemin e Teatrit. Atij Teatri ku u luatjën dramat e jetëvë njerëzore të intelektualëve dhe nacionalistëve, fetarëve e tregëtarëve shqiptarë. Ku u dënuan me pushkatime, varje e me vite pafund burgu për të vdekur në Kënetën e Maliqit apo për t’u groposur në Qershizën e Burrelit.
Në atë sallë që më pas do të quhej Teatri Popullor, u dënuan “Ne emër të Popullit” nga Bedri Spahiu e Koçi Xoxe ajka e intelektualëve dhe patriotëve shqiptare qe lufonin për një Shqipëri te lire dhe demokratike.
Ne podiumin ku ishin ulur trupat-gjykuese dhe prokurorëve komuniste, më vonë do të interpretonin, si modele te një shoqërie,aktorët me skenaret e shkrimtarëve tane te Realizmit Socialist, si role pozitive prokurorët dhe gjyqtarët komuniste dhe intelektualët dhe patriotët qe doninin një Shqipëri te lire dhe demokratike si personazhe negative. Ky ishte Teatri Popullor “Ne emër të popullit për 50 vjet”. Aktorët merrnin çmime dhe tituj dhe krenoheshin për këto turpe-rolesh sebashku me shkrimtarët në shpëlarjen e trurit që I bënin shqiptarëve si ndihmës të parties.
I thashë këto, se të njëtën gjë dhe të njëtin rol luajnë artistët, shkrimtarët, publicistët, intelektualët edhe sot ne postkomunizëm se demokracia dhe liria e dinjiteti tyre ështe vite drite larg. Punëtor partie dje- punëtor partish sot. Por kurrë jo artiste dhe njerëz me ideal dhe integritet.
Ju kujtohet ai pathetiku Avni Rustemi (Asqeriu) që kujtuam se po I ndalon zemra kur “qau” për teatrin?! Shkrojta në gazetën tuaj “Avniu e nxorri revolen dhe ja bëri bam ti e fute në bythë”. Nga është ky mo nga është zhdukur?!
Kamë kundërshtuar dhe do vazhdoj ta kundërshtoj shëmbjen e teatrit jo së më vjen keq për këta artistë që presin një rrogë shteti për ti shërbyer partis shtet si dje dhe sot. E kamë ditur dhe e di kush janë. Kamë punuar me ata dhe shumë janë në dosjen time nga ata të Kinostudios si bashkëpuntorë te syrit vigjilent te sigurimit. Jane ata që kur vrau veten Mehmet Shehu dhe I lëpiheshin Bashkim Shehut si djali kryeministrit, vrapuan të nesërmen e “vetvrasjes” në Komitetin e Partisë Tiranës për të raportuar Bashkim Shehun si armik pa ja kërkuar kush. Njëri prej tyre ka marrë gjithë Studion e Zërit” si shkolle private. Raportuesit-shërbëtorë të djeshëm te partis janë përsëri në shërbim të të keqes ky është arti tyre dhe Edi Rama e di mire këtë si pjesë e këtij arti dhe prandaj I tha: do të vini tek une të ju shkel me bythë se bythë jeni dhe do mbeteni si qelepirxhi dhe ja u di dhe çmimin nuk më kushtoni fare pak asgjë.
Artistët dhe intelektualët në botën e qytetruar janë në luftë me pushtetet se janë self-made. Tek ne janë me emërime partiake dhe rroga partie e dallavere demo(n)kracie, prandaj nuk kemi as art as intelektualë dhe jemi në këte gjëndje të mjerë. Te mjerë por akoma nuk keni pare fundin që pasi të shëmbet teatri do mbushet me mut jo vetëm Biblioteka Kombëtare, jo vëtëm arkivat e Bashkisë nga që Rama-Velia prishën gjithë kanalizimet me garazhin dhe sheshin që ndërtuan, po do përmbyteni dhe ju në këtë ndyrsirë që u shitët për pes aspra o pseudo artistë dhe intelektuale zgërgjesh.
