Nga Artur Zheji
Është një frazë që nuk qëndron: “Të kesh frikë Lul Bashën!” Mirëpo ka shenja frike reale në debatin dhe ndjeshmërinë politike, në lidhje me demostratën e 18 Shkurtit. Deputetë socialist i kërcëllasin dhëmbët kryeopozitarit dhe si Erion Braçe përshembull, kërkojnë që të moë përdorë hunj e gurë më 18 Shkurt, por të ketë besim te vota e lirë…
Sepse vota nuk do të shitet e nuk do të blihet, premtojnë deputetët socialistë, ndërkohë që tonelatat e drogës që nuk kapen, vijojnë trafikun e tyre të paqmë, nën hundën e policisë apo edhe me hundën e policisë hera herës.
Ndërkohë të fortët apo ish vrasësit, apo vrasësit e kurrë dënuar, por që të gjithë e dinë që kanë vrarë dhe janë edhe në Kuvend, edhe në periferi apo edhe në qendër, janë të grumbulluar si tufa ujqërish, të gatshëm për të shqyer llokmën e ardhshme elektorale.
Përderisa mbrrin edhe Koço Kokëdhima, një ish lider socialist, që të nënvizojë banditizmin e ri strukturor që ka pushtuar Partinë Socialiste, ska më asnjë dyshim që kështu është tashmë.
Sepse Partia e sotme Socialiste, dukshëm nuk frymëzon më, për të patur në rradhët e saja, ushtarë, misionarë ambiciozë apo qoftë edhe të rinj karieristë, sepse karierat janë të paravendosura nga kryetari në tavolinë dhe asnjë parim meritokratik nuk qëndron më në këmbë aty, në selinë rozë të PS.
E kështu, Partia Socialiste e Ramës, e thotë edhe Kokëdhima majtist kuqo e kuqalash deri në palcë e në shumë breza dhe këmbë e kokë, është sot mbushur me mercenarë me sy të kuq, që do të thotë njerëz nën pagesë, në natyrë ose me të thata, pa kode dhe pa rregulla politike por vetëm banditeske. E që do të thotë, që janë Skuadrone të Zeza, të përbetuara të rrëmbejnë e të marrin me forcë e me cdo çmim, llokma pushteti si zagarë dhëmbëpërgjakur gjahu, e ti bien këto llokma votash, në këmbët e kryeshefit, që të bëjë përmes tyre, bilancin e rremë të vullnetit të lirë popullor, nëpër ekrane dhe asamblera publike.
E pra, në të vërtetë askush nuk e ka frikë Lulëzim Bashën! Por po mblidhen te Lulëzim Basha, edhe nga frika e madhe e teprisë së zullumit që po shohin në krahun tjetër. Sepse arroganca dhe zullumi nuk po ndalon, por është bërë trend i të përditshmes.
Dhe shpesh e më shpesh në Partinë Socialiste të dikurshme, Partinë e debatit dhe të sherreve të shëndetshme demokratike, mbretëron një qetësi e frikës dhe jo e arësyes apo e paqes.
Tanimë socialistët vip e dinë, se kariera e tyre kalon nga këmbët e Ramës, nga ledhatimi i tyre, nga larja e tyre më pështymën e fjalëve pështirësisht të ëmbla dhe servile, se vetëm kështu shpërblehesh, ndryshe flakesh jashtë dere.
Frika pra, që një i plotpushtetshëm, pa filtra, pa kushte, pa pengesa brenda llojit, i është dhënë tagri dhe liria e rrezikshme për të shkelur me këmbë këdo, mbledh njerëzit bashkë, në një front të madh, që kërkon vendosje ekuilibrash të reja, në këtë shoqëri varfanjakësh e mjeranësh që është ende sot shoqëria shqiptare.
Frika nga demostrata e Lulëzim Bashës dhe e PD, është në të vërtetë një vetdije, që zullumi dhe teprija ndaj të tjerëve, që ky pushtet ushtron, ka zgjuar shumë njerëz nga iluzionet se “çunat dhe gocat’ e lezetshme të qeverisë Rama, nuk janë e vërteta e kësaj qeverie, por thjesht kopertina.
Nuk është më mister për askënd se telefonatat e të fortëve, me ose pa mandate deputeti, janë përcaktuese në shumë vendimmarrje Ministrash apo drejtorësh të rëndësishëm, që lidhen me paranë, tenderat, koncesionet dhe për të cilat kryeshefi ka paravendosur dhe ka ndarë paraprakisht llokmat dhe se kush do ta shqyejë llokmën.
E pra Çunat dhe Gocat ministre apo drejtoresha, janë shpesh fasadë dhe firmavënës të vendimeve të të tjerëve dhe vlejnë veçse për ca fjalime.
Sepse kalbja është e thellë dhe çmimi publik që paguan faturën e kësaj kalbjeje, është shumë i lartë për çdo familje shqiptare.
Dhe thonë pastaj se kanë frikë nga Lulëzim Basha, që do të sulmojë shtetin dhe kryeministrinë më 18 Shkurt, për tu rrëmbyer pushtetin legjitim, që sot ruhet me të fortë.
Nuk kanë frikë nga Basha në këtë rast, që akuzohet si krijesë e butë dhe shumë e sjellshme nga të vetët, ndërkohë që përballja ndërshqiptare vijon të mbetet e egër, ata në të vërteë kanë frikë nga Zgjimi i Popullit që merr shkëndijë nga demostratë e Opozitës më 18 Shkurt. Dhe kjo shkëndijë u ve zjarrin shpresave të rreme që janë nanurisur këto pothuajse 4 vite keqqeverisjeje. Dhe populli, fillon e pasionohet përsëri me rrugën e bulevardin, si e vetmja mënyrë për të dhënë një provë që egziston dhe që të japë sinjalin e madh, se është kaluar “Caku” dhe Kufiri i durimit. 360grade.al
