Artan Lame jo vetëm si mbrojtës i trashëgimisë kulturore në vend, por edhe si një qytetar i thjeshtë ka reaguar për një çështje që në fakt kushdo që njeh mirë historinë e evidenton si shqetësim.
Bëhet fjalë për medaljet që përdoren sot për raste të veçanta. Ai nxjerr në pah dallimet e prodhimit të tyre ndër vite, ku ato të vitit 2016 i konsideron të pavlera thjesht që në pamje dhe për më tepër ku prodhohen.
Reagimi
Këto janë katër medalje ushtarake shqiptare, të katër epokave të ndryshme (1914, 1930, 1941 dhe në fund 2016). Pa u marrë fare me anën strukturore të tyre, që është punë ekspertësh, po i mbahem vetëm estetikës.
Kushdo e sheh se sa e pa krahasueshme është gustoja, finesa dhe eleganca e qëmotshme, e krahasuar me banalitetin e të sotmes. Një nga arsyet (ndoshta kryesorja) është se tri të parat janë bërë nga mjeshtra (e para nga një austriak, prof Dopler; e dyta nga një francez, P.Turin; e treta nga Odhise Paskali; ndërsa e katërta nga …, me siguri nga ndokush që sheh telenovela turke.
Dhe në fakt, e para është prodhuar në Austri, e dyta në Paris, e treta në Romë, ndërsa e katërta në një punishte që bën varse çelsash në Stamboll (nuk po tallem, është e vërtetë). Gjithë këtë nuk e shkruaj për të parë se sa me demek ditkam unë, por thjesht nga trishtimi i ecjes së prapi të kësaj shoqërie që e nisi duke bërë shkollat në Francë, e vazhdoi duke parë fshehtazi RAI-n dhe e bitisi me telenovelat turke.
“Imbarbarimento”: Caduta a un livello inferiore di civiltà.
“Barbarizim”: Rënia në një nivel më të poshtëm qytetërimi.
Medalja Ushtarake e Trimnis, 1930, argjend.Autor P. Turin, Prodhuar ne France.
Medalja Ushtarake e Karabinjerise Mbretnore, 1941, Argjend.Autor Odhise Paskali, Prodhuar ne Rome.
Medalja Ushtarake, 2016, Aliazh zingu dhe silikon.Autor (?), Prodhuar Stamboll.
