Ajo është gjithnjë e pranishme në aktivitetet kushtuar të atit. Shpesh u përcjell pjesëmarrësve përshëndetjet e tij. Ajo është një bijë me fat, një ndër lexueset dhe kritiket e para…
“Përveç fatit që jam bija e tij, jam edhe një lexuese e veprës së tij, herë- herë edhe lexuesja e parë kur vepra ende nuk ka parë dritën e botimit, e ndonjëherë së bashku me nënën dhe vëllain tim, edhe kritikët e parë të veprës.
Ndihem me fat që, duke lexuar poezi të atit tim, të ndiej shprehjet e mimikën e tij, gjeste e lëvizje që shprehin shumë, të ndiej pyetje të artikuluara ndonjëherë edhe me dridhje të lehtë zëri, pyetje që kërkojnë përgjigje të dala nga zemra po edhe nga mendja, të sinqerta e të vërteta”, thotë Elona, e bija e shkrimtarit Dritëro Agolli.
Në këtë 85-vjetor të të atit ajo, ashtu si edhe ai, ndien se si vitet ikin, nuk do të donin t’i numëronin, sepse mendja nuk i përgjigjet lodhjes fizike.
Ajo vrapon dhe është e etur të japë edhe më shumë. “’Poetët janë si anije të bardha, qëndrojnë për një kohë të gjatë në det para syve tanë, duke na mahnitur me bukurinë e tyre, pastaj largohen dhe humbin në horizontin e paanë.
Në çast na duket sikur i harruam. Pastaj, papritur, këto anije të bardha na shfaqen përmes horizontit dhe duke na sjellë mallin e parë, na mahnitin më shumë se dikur’. Citova Dritëroin në parathënien e Robert Bërns të përkthyer mjeshtërisht nga ai, jo pa qëllim.
Paçka se botërisht është e njohur egoja dhe ‘kokëfortësia’ e poetit apo krijuesit për të mbrojtur veprën e tij, e cila është fryma, firoma, bija, ati, nëna për të, im atë dëgjon vëmendshëm mendime, vëzhgime edhe mendime ndryshe nga i tij.
Në këtë veprimtari kushtuar Dritëroit me rastin e 85-vjetorit, të gjithë do të dëshironim mjaft të mund të ishte edhe ai në sallë, por siç e thoshte një miku ynë para disa ditësh ‘Perëndia apo natyra nuk e ka menduar fazën e plakjes fizike’.
Ndërkohë që për njerëz si ati im, plakja mendore kurrë nuk do të mund të vijë. Siç thotë edhe vetë ai: Jam një kalë që i kanë dalë brinjët dhe i kanë rënë patkonjtë nga udhëtimi i gjatë, megjithatë, këtij kali patkonjtë e trurit ende i mbajnë.”/Panorama
