Nuk mund të harrosh atë që dikur të bënte të qeshësh, të të rrihte fort zemra, që të bënte të qaje për orë të tëra.
Njerëzit nuk harrohen!
Ndryshon mënyra se si ne i shohim ata, ndryshon vendi që zënë në zemër, vendi që zënë në jetën tonë.
Njoh persona që kanë nxjerrë anën më të mirë timen, e sot mes nesh nuk ka asgjë përveçse një “ç’kemi”.
Njoh ish-shoqe me të cilat kam ndarë momentet më të rëndësishme të jetës sime, ish-shoqe me të cilat ndaja sekretet e mia dhe dilja çdo ditë.
Njoh persona që morën zemrën time dhe e thyen në mijëra copa, madje pa u menduar dy herë.
Ka persona që hynë në jetën time në “maje të gishtërinjve”…por nuk dolën në të njëjtën mënyrë.
Ka persona që ma kthyen jetën në kaos, që turbulluan idetë e mia dhe më pas ikën sikur asgjë të mos kishte ndodhur.
Ka persona që pavarësisht gjithçkaje bëjnë ende pjesë në jetën time.
Ka persona që kanë hyrë në jetën time dhe s’kanë dalë kurrë më.
Ka persona që edhe pse unë kurrë s’i kam ndjerë, kanë qenë gjithmonë aty.
E pastaj ka persona që s’kanë hyrë ende në jetën time, por që ndoshta pas disa vitesh do të jenë personat më të rëndësishëm për mua.
Ka persona që paçka më kanë bërë të derdh lot, më kanë tronditur jetën…më kanë mësuar të jetoj. Më kanë mësuar të jem kjo që jam sot. Dhe…edhe pse sot nuk i përshëndes, edhe pse nesh sot ka veç një buzëqeshje dhe një “ç’kemi” të thjeshtë, do të bëjnë pjesë gjithmonë në jetën time.
Unë nuk harroj askënd!
Nuk harroj kush ka prekur me dorë, qoftë edhe një moment, jetën time.
Sepse nëse e kanë bërë do të thotë që fati ka dashur që të takohem me ta, para se të vazhdoj përpara!
Burimi: Donne.co
